หอมกลิ่นข้าวนึ่ง

กลิ่นข้าวนึ่งจากเตาถ่าน

หอมไปฮอดไส

หัวใจที่นั่นห่ำฮอนบ่

โปรแกรมสมัย

ล้างสมองและวิญญาณ

ตกแต่งยีนส์ฉาบฉวย

ฉีดฮอร์โมนละครสื่อ

ล่อด้วยยอดวิวยอดรายได้

เพียงใด

หอมกลิ่นข้าวนึ่ง

มาฮอดรึบ่

คำจารึก

เก็บใบไม้มาเป็นกระดาษ

เก็บเศษกิ่งไม้เป็นดินสอ

เขาเดินทางมาทั่วจักรวาล

หมายจารึกผลึกความคิดอ่าน

สักสามคำ

คัดแล้ววาง ๆ ๆ ๆ ๆ

ไม่อาจปลงใจ

ไม่อาจสนิทใจ

ขณะใบไม้ในมือเริ่มเหี่ยว

ขณะนิ้วที่คลึงดินสอกิ่งไม้เริ่มระบม

คำใดกัน

จะเป็นยาอมฤต

สำหรับผู้เดินทางไกลและเหนื่อยล้า

สำหรับผู้อ่อนล้าและสิ้นหวัง

เขาสะอื้นไห้

น้ำตาอาบแก้มกร้านลม

ไม่อาจปลงใจ

ไม่อาจสนิทใจ

เลยลำพัง

ลำพังตั้งแต่เกิด
ลำพังตั้งแต่น้อย
ลำพังตั้งแต่ตำอิดตำก่อ
ลำพังตั้งแต่หมอลำพวมโอ่
ลำพังตั้งแต่งวมเหงา
ลำพังตั้งแต่น้อยเอิ๊กต่ำใจ
ลำพังตั้งแต่ฝันก้อม
ลำพังตั้งแต่คิดคะนิงหา...
ลำพังตั้งแต่บาดเจ็บ
ลำพังตั้งแต่ผิดพลาดเล็กๆ น้อยๆ
ลำพังมิพอ
ลำพังต่อๆ ไป
ลำพังอีกยาวไกล
ลำพังบ่เคยลำพอง
ลำพังบ่เคยย่อท้อ
ลำพังบ่เคยเปลี่ยนเป็น
ลำพังในลำพัง
ลำพังเหนือลำพัง
ลำพังซ้อนลำพัง

ที่สุดแห่งชีวิตคือมี 'เพื่อนแท้' จักคน---
แต่สุดท้ายกะต้องตายลำพัง!
แหม่นบ่?

มิ่งมโนน้อม

พั้วดอกสะหมั่งเหลือค้าง
กอต้นหนึ่งเดียว
ยังยืนมั่น
คองทางผุไกลถิ่น
บ่ได้ทุกข์ยาก
หากแต่มั่นคงดำรงอยู่
คล้ายกบเข้าไง
ดั่งรูปสลักหิน
สำเนาชีวิต
รอกวีและจิตรกรเอก
ปลุกชีพฟื้นคืนแผ่นดิน
แล้วชวนกันมาๆ
เอื้อยดอกมันปา
อ้ายดอกจาน
ลุงป้าดอกขะยอม
อาอาวดอกส้มแบง

ฮ่วมเดินเป็นหมู่
อยู่เป็นบ้านเป็นเมือง
ให้หน่อแหนงแนวพันธุ์สะเลเต
ก้านก่องดอกสกาว
ฮุ่งเฮืองเต็มพื้น

ทางหอม
อ.10.03.2020

ระยะห่าง

ถามกกส้มแบงเบิ่งดู้
ฮากหยั่งนั่นบ่แม่นทำเทียม
เหง้าแตกต่อเติมแต่ละปีบ่แม่นเลียนแบบ
โคนต้นแข็งแรงกลมกลึงนั่นบ่ได้ออกแบบในกระดาษ
ทรงรูปเรือนร่างพ่างคีงนั่นบ่ต้องส่งประกวด
กิ่งก้านแผ่เผยบ่เคยอวดอ้างรางวัล
ใบใหม่ใบเก่าบ่มีใผเซ็นรับรองความสดใหม่
ยอดอวบแต่งก้านบ่ติดป้ายปอปั้น
แต่ละเดือนผ่านแดดลมฝุ่นและฝน
พั้วพวงดอกออกเอื้อนเอ่ยงามนั่นบ่ต้องแจ้งความ
พอเป็นหมากเป็นหน่วยก็บ่ต้องตัดเกรด
ยามลมต้องหมากแก่ปลิดปลิวดั่งปิ่นวินหมุนก็บ่ต้องจดทะเบียน
แม่นบ่ ๆ

ถามกกอกใจเบิ่งดู้
หยาดเหวื่อและเนื้อวานตรงหน้า
ใผและใผถ่ายคลิปชีวิตทุกนาที
ใผและใผเฝ้าเขียนบทบรรยาย
ใผและใผลงในยูทูป ในเฟส ไอจี ทวิต ตลอดซาวสี่ขั่วโมง
หรือใด๋ๆ

ถามกกส้มแบงในอกใจเบิ่งดู้
คนโง่ๆ ใช่ไหมที่ทนอยู่ในป่าหนามกระดาษคำสั่ง
คนโง่ๆ ใช่ไหมที่ทนถูกกดทับจากภูน้ำแข็งปนคอนกรีตวินเทจรุ่นแมมมอส
คนโง่ๆ ใช่ไหมที่ตายและตายแล้ววับวิบวางวายมลายพลัน

ระยะห่างระหว่างคนโง่ๆ
กับคนฉลาดๆ
กีก้าวในเรือนร่างกว้างคืบหนาศอกนี่
ถามกกส้มแบงในใจเบิ่งดู้

ทางหอม
พ.5.03.2020

ชื่นเชยๆ

บ่เป็นหยังดอก
ดอกส้มแบงบ่งามคือดอกกุหลาบ
ดอกส้มมั่งบ่งามคือดอกทานตะวัน
ดอกผักอีฮีนบ่งามคือดอกคัตเตอร์
ดอกผักอีปี่บ่งามคือดอกเยอบีร่า
ดอกหญ้าหัวหงอกบ่งามคือดอกทิวลิป

กะบ่เป็นหยัง
ดอกสะเลเตงามต่างจากดอกพุด
ดอกข่างามต่างจากดอกหอมแดง
ดอกขมิ้นงามต่างจากดอกผักแป้น

เป็นหยังกะบ่เป็น
เป็นคือต้นคือใบคือเก่า
หยั่งฮากแก้วเป็นแล้วให้ฮ่มเงา
แตกพุ่มดั้ว เผยดอกเอื้อ อวยหมากให้สุกหวาน
เป็นได้ท่อที่เป็น ว่านา.

ทางหอม
พ.3.03.2020

หนาวแล้งหนาว

หมากส้มแบงแดงเต็มท่ง
"บ่แล้งกะท่วม"  ควมผุเฒ่าเว่า
ระบายรหัสบางๆ
กลางกระดาษทดดิจิตอล
เพ่งแล้วพิศ แล้วกะพิจารณา

ท่งน้อยลงบ่
หมู่บ้านขยายยืดยึดที่ท่งส่ำใด๋
ตรงโน่นโรงน้ำ
ตรงนั่นโกดัง
ตรงนี่รีสอร์ทและอาณาจักรหล่อเสาปูน
พู้นปั้มน้ำมัน
...
พี้ฮ่านกินดื่มฟังเพลง
ยายออกมา ขยายตามกันมา

ห่องน้ำกลายเป็นถนนคอนกรีต
โพนเถียงกลายเป็นโนนเสาทวนสัญญญาณ 4G
หมู่กกส้มแบงแน กกกะยอมแน...
ค่อยๆ ตายตามกันไป

เสียงจากบางมุมบ้าน
โอ...เพลงลำว่อนหว่อน
บรรยายท่งนาท่าห้วย ห่อง คลอง บึง
พรรณนากกไม้พืชพรรณและสัมพันธ์ฮักหนุ่มสาว
มีผุเฒ่าเด็กน้อยเป็นสีสันบรรเลง ประสานลายพิณแคน
มีวัดมีวา มีกล้ามีข้าว มีเล้ามีฉาง มีจางมีเค็ม...

"บ่แล้งกะท่วม?"
คำตอบอยู่ที่ใด กับใผแน
คือหนาวหมากส้มแบงแดงเต็มท่งแล้ง แท้นอ!

ทางหอม
พ.26.02.2020

ฮำคะนิง

แล้งกกหมากส้มแบงแดงจืงคืง
ลมหัวกุดพัดวุ่นวนบั่น
ทางทรายไปนาเป็นม่านฝุ่นฟ่ง
มดดำหมองอ้อกลอกเกาะต้นเฟียงเอนซบทางหมองโอ้กโลก
ตั๊กแตนปีกเขียวบินหนีขึ้นจับพวงดอกหว้า
หมู่แมงภู่สงสัยเลยบินถอยออกมาซอม
กะปอมคอแดงตอดเหงาตรงหง่าเค้ากกกะยอมนั่น
นกจาบคาหลงฤดูลำกลอนทุ่งร้างนางลืมตรงพั้วหมากกะยอม
นกเอี้ยงโตจ่อยเกาะกิ่งส้มแบงชี้ไปทางน้ำส่างมีวงผักหนอกล้อมปาก
นกขอดไฮ่สวนโดดเต้นในพุ่มส้มมั่งซอมหน่วยเขียวน้อย
แม่ใหญ่ก่ำหาบกะต่ามอนกลับเมือเฮือน
เด็กน้อยหมู่นั่นนัดกันออกหาขี้กะปอมก้อยบักม่วง

ข่อยยิ้มขณะหลับฝัน
ขณะฮูปห่างคีงบางนิ่งในกรอบกรงดิจิตอล
ที่แขวนห้อยตรงขอบจักรวาลระบบงานอันชำรุดมิอาจซ่อมแซม...

ทางหอม
อ.25.02.2020

ถามเบิ่ง

ถามทางไปนาข้าวเบิ่ง
เมื่อยล้าบ้างไหมเล่า
ขณะพ่อใหญ่พ่อปู่แบกฟืนย่ำย่างผ่าน
ขณะแม่หญี่แม่ย่าหาบกะต่ามอนย่ำย่างผ่าน
ขณะแม่เฮือนแม่นาหาบกะต่าของกินซาลูกน้อยย่ำย่างผ่าน
ขณะพ่อบ้านพ่อนาแบกไถจูงควายย่ำย่างผ่าน
ขณะเด็กๆ วิ่งหยอกล้อ กระโดดขึ้นลงหลังควายย่ำย่างผ่าน

ถามทางไปสวนหอมเบิ่ง
เมื่อยบ้างไหมหนอ
ขณะล้อจักรยานบรรทุกเครื่องสูบน้ำและสายยางเคลื่อนผ่าน
ขณะล้อมอเตอร์ไซค์บรรทุกเครื่องดูแลแถวต้นหอมในสวนเคลื่อนผ่าน
ขณะล้อรถปิ๊กอัพบรรทุกปุ๋ยและยาบำรุงพร้อมยาปราบศรัตรูสวนหอมเคลื่อนผ่าน

ขณะความอึดอัดกดทับท้นอกใจ
ขณะดวงดาวถูกดึงมาเข้าเครื่องบดทำทางดำสนิท
ขณะดอกไม้ถูกแปลงเปลี่ยนเป็นหุ่นไซเบอร์จอมสังหาร
ขณะปั้นข้าวจี่ใส่น้ำอ้อยพร้อมบิกินกับแจ่วบองข่าปลาแข็งปิ้งถ่านฟืนจนหอมกรอบ
ถูกกล่าวหาว่าผิดบาป
ข้อหานำเข้าความเท็จในโลกออนไลน์
รสชาติชื่นลิ้นคนทุ่งท่า
กลายเป็นรสชาติเลียนแบบก๊อปปี้ผิดลิขสิทธิ์
ถามทางไปนาสวนเบิ่งดู๊
เป็นตาเมื่อยบ่

ทางหอม
จ.24.02.2020

แอบรักยิ้ม

ตื่นฟื้นจากเหนื่อยล้า
เหมือนชาวนากรำงานในทองทุ่งมานับเดือนๆ
คล้ายตัวละครในนิยายผจญภาวะสงครามมาเป็นปีๆ
เฉกศิลปินทุ่มพัฒนาทักษะฝีมือ สร้างและทิ้งๆ มาครึ่งค่อนชีวิต
กว่าจะปรากฏทางเดินของงานชิ้นเอก

ตื่นฟื้นจากเหนื่อยท้อ
ราวผีเสื้อหนุ่มสาวถูกถอดปีก ต้องสู้ตะกายปีนต้นให้ถึงดวงดอกไม้
ปานว่าคนรักถีบตัวเองจากห้วงเหวจนยาก ขึ้นสู่พื้นภูเกียรติยศ
เพื่อยืนเคียงคู่คนรักอย่างสมฐานะด้วยการยอมรับ...
เปรียบครูเปลือยเครื่องแบบมุสอนศิษย์ผ่านอากัปกริยาของกระบวนงาน
ละทิ้งกฎกติกาข้อบังคับแห่งระบบระบอบพิธีกรรมส่ำค่านิยมประเพณี เพียงหมายเยาวชนสักคนจักเห็นทางสร้างวิถีแห่งตน

ตื่นฟื้นแล้ว
จากเหนื่อยหน่ายผู้คน
จากเหนื่อยอ่อนความคิดอ่าน
จากเส้นทางใยแมงมุมดำมหากาฬอันสานซ้อน
จากคุกความกักขฬะรายรอบสนุกขังลืมความจริงตรงหน้า

ก็ด้วย
รอยยิ้มของคุณ
ที่แอบชื่นชิมลิ้มรสสดเช้า

ใผกัน

ระหว่างวันอันหมกไหม้
ไอเย็นในใจใครห่อรัก

ระหว่างวันอันมืดมน
แสงในใครส่องทางห่วงใย

ระหว่างทางกำแพงภูผากั้น
อุโมงค์ใครเจาะขุดให้ความหวัง

ระหว่างแผ่นดินแล้งเข็ญเป็นทะเลทราย
โอเอซีสใครผุดแผ่เผื่อเอื้อน้ำและอาหาร

ระหว่างหัวใจหม่นเศร้าใกล้สูญลับหลับและดับ
สีสันชีวิตชีวาแห่งรอยยิ้มใครปลุกให้ตื่นเติมต่อลมหายใจ

ระหว่างนั้น
ใครกันดั่งต้นไม้วิเศษ
ต้นสุดท้ายในแผ่นดิน
ให้ร่มเงา
ให้ยอด ใบ ดอก ผล
เตือนว่า อย่างไรเสียก็อย่าถึงขั้น
"ยากจนจิตวิญญาณความเป็นคน"

ร่วงค้าง

ดอกสะแบงร่วงค้าง
ตาข่ายใยแมงมุมช้อนไว้
แสงเช้าต้องกลีบ
เศษใบหญ้าลอยค้างข้างๆ

เป็นบทสนทนา
ของการปลิดปลิว
ในเปล่าเปลียว
มีปลื้มปริ่ม
ในร่วงลา

เป็นคือเส้นเฟียงข้าวในทางทราย
ใต้ฮ่มเงากกส้มแบงนา
นอนเย็นเป็นหุ่น
แล้วค่อยๆ ละลาย
ผสานในเนื้อดิน
...
บ่มีชื่อ
บ่มีใผคึดเห็น
...
แม้แต่สายลม
ที่เคยต้องสัมผัสผิวแผ่วนั้น

หนาวเช้าเดือนสาม

เป็นหนาวๆ มาสามเช้า
คึดเห็นท่งเคยเทียว

ดอกหว้าต้องแสงอรุณ
ดอกส้มมั่งต้องแดดพอพุมผู่
หอมตอเฟียงปนฝุ่นหญ้า
เม็ดน้ำค้างพวมละลาย
เห็นเป็นฮอยน้ำเปียกใบ กก กอ
หยดชุ่มดิน

ควายมุดเละเล็มเขียวแซบ
ใต้ซุ้มตอเฟียงก่วยระกะ
นกนารำพันบทโศลก
วันคืนตื่นใหม่
ยังหายใจอยู่นี่

คึดฮอดใผ
คือคึดฮอดท่ง
ให้คึดนำ
...

เช้าหนาวเดือนสาม
สามมื้อแล้วนะ

บ่ต่างเก่า

ผิดที่เกิดมาทุกข์
จ่มในใจ
หนี้จั่งเกิดมี

ขายความทุกข์แน
ใผซื้อ ๆ
กิโลเท่าไหร่
กิโลหัวใจทุกข์

ขายหนี้แน
ใผกะได้
หนี้เก่าขายเท่าทุนหนี้
หนี้ใหม่ขายสองเท่าหนี้

คอยยุเดอ
คองถ่าซุเช้าค่ำ

คนทุกข์คอยทาง

ขุดรากเผา

ลมปลายพรรษา
เตือนให้ข้าวออกรวง
เตือนให้ไถโพนเตรียมการ

หญ้าหวาย แห้วหมู
ไถคราด ยังอยู่ยั้ง
พ่อจึงขุด ดึง ถอน
ลูกจึงขุด ดึง ถอน
ชั่วกัปกัลป์ ก็หาไม่
แค่ดาวเดือนเขียนเรื่องสั้นจบสักเรื่อง

กองทั้งกอ ทั้งต้น ทั่งหัว
จุดไฟเผา ๆ ๆ ๆ

ค่อยลงไถ คราด
ทำแปลง ลงหัวหอม

ลมปลายปีเก่า
หอมกลิ่นโพนหอม
นั่นๆ ยังมีเฉย
หน่อหญ้าหวาย หน่อแห้วหมู
รอสักหน่อยเถอะ
ต้นหอมหยั่งรากก่อนเถอะ
จะถอนทิ้ง
เผาทิ้ง

ทางหอม
11.02.2020

ทางร่วม

ก้าวออกไปสู่ทุ่ง
เห็นคนเมืองแน่นขนัด
ทุ่งร้านกาแฟ
ทุ่งจุดเช็คอิน
วัวควายรูปปั้นยิ้มให้กล้องมือถือ

ก้าวเข้าสู่เมือง
เห็นคนทุ่งแน่นขนัด
ห้างสรรพสินค้า
ธนาคาร สถาบันเจ้าหนี้
ร้านอาหาร ร้านกาแฟ
นายพันรูปปั้น ตัวละครดังรูปถ่ายยิ้มเข้ามือถือ

ก้าวออกจากมือถือ
ทิ้งทุ่ง ทิ้งเมือง

ทางหอม

แหงนเบิ่ง

ข่อยเป็นเด็กน้อย
เลี้ยงควายในแอพความคึดอ่าน
หากินตามสเตตัสป่าหัวนา
ไล่ตั๊กแตนในเกมที่โหลดไว้
หากะปอมในแมสเซนเจอร์หมู่วัยประถม
ฮ้องเพลงลำพรศักดิ์สาธิตในโปรแกรมคาราโอเกะ

ข่อยเป็นเด็กน้อย
ชั่วขณะหน้าจอดิจิตอลกะพริบ
ยามส่งยิ้มผ่านฮูปถ่ายท่งนาหนองหว้าให้นางเอกละครสิทยุคณะเกษทิพย์
ลอบเข้าไปในฉากกลอนลำขีวิตชาวนา
แอบยิ้มข้างแม่น้ำมูลในเพลงสาวอุบลรอรัก
พักเซาชมสาวในท่อนฮุกเพลงสาวคำเขื่อนแก้ว
เก็บผักหมโพนข้างเถียงต้มลวกจิ้มแจ่ว
ในเพลงคอยน้องที่ขอนแก่น

ข่อยเป็นเด็กน้อยในอาณาจักรเพลงลำยูทูป
ไปไหว้องค์ธาตุพนมในเพลงอาลัยธาตุพนมตามประสาผุสาวลืมพี่ที่นครพนม
แล้วไปเที่ยวบึงพลาญชัยในเสียงศรชัย
ก่อนจะกลับทุ่งร้างนางลืมในเสียงลำไก้ฟ้า
นอนนาจักคืนจั่งไปซึ้งสาวปากเซ
ลัดเลาะเที่ยวเขาในเพลงคืนลับฟ้า

ข่อยเป็นเด็กน้อย ๆ
ฟ้อนใส่ลำเพลินหน้าฮ่านงานกฐินอยู่เดิ่นใต้ฮ่มกอไผ่

ข่อยเป็นเด็กน้อย
แหงนเบิ่งผู้ใหญ่ที่ลืมเด็กน้อยในคีง

ข่อยยังเป็น
เป็นเด็กน้อยเลี้ยงควายกลางท่ง

ทางหอม

เมืองหน้ากาก

หน้ากากขายดี
คน ๆ ๆ ๆ หน้ากาก ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ
ค้างคาวหน้ากาก
ไวรัสก็หน้ากาก
มาตรการหน้ากากแปลก ๆ
ติดเชื้อหลอก ๆ
ตายหลอก ๆ
ข่าวเตือนภัยหลอน ๆ

เมืองหน้ากาก
แถลงข่าวประหลาด ๆ
หน้ากากเกลื่อนเมือง
หน้ากากเมือง
เมืองหน้ากาก

ทางหอม

อนิจจา

เน็ตไอดอลตั้งท้อง
ลูกคนแรกเป็นวิทยุทรานซิสเตอร์
ลูกคนสองเป็นเครื่องเล่นเทปคลาสเซ็ท
ลูกคนต่อมาเป็นเครื่องเล่นแผ่นซีดี

แต่อนิจจา
ลูกทุกคนตายด้วยเหุตุอาชญากรรม
ที่ยังหาอาชญากรไม่เจอ
แม้เขาจะปักหมุด
และเผยตำแหน่งบนมือถือรุ่นปี 2050
เห็นแกะรอยง่ายๆ ก็ตาม

เพื่อนๆ ของลูกเล่า
ติดเชื้อสายพันธุ์ไข้
ขณะโหลดคลิปดังหลายๆ วิว
อนิจจา


ทางหอม

สุดทาง

ความรักสุดซึ้ง
เกิดแต่ความปรารถนาลึกซึ้ง
เหมือนรสชาติหวานซึ้ง
ของอาหารในยามยากเข็ญสุดลำบากลำบน

ความสำเร็จสุดยอด
เริ่มต้นขณะคิดอ่าน
เติบโตขณะลงมือทำมัน
รางวัลแรกๆ คือคำ "เราทำได้"
รางวัลต่อมาคือรอยยิ้มองอาจ
รางวัลตามมาคือรางวัลจากใครอื่น

นั่นไงเล่า
ที่สุดแล้วตัวตน
ส่วนกายนี่ก็แค่กว้างศอกหนาคืบ
ส่วนใจเล่าก็แค่ความคิดอ่าน

ใช่ล่ะ? ใครกันรู้เท่าทันใคร
เหมือนกรรมการตัดสินกีฬา
รู้ทันเหลี่ยมเล่ห์นักแข่งที่อยุติธรรม

ทางหอม