ระหว่างทางของใครกันเล่า

สายลมพัดพาให้น้ำในหนองมีระลอกคลื่น

ระลอกคลื่นพัดพาสวะ

ไปออกันที่ปลายคลื่น

ชีวิตเดินทาง

อุปสรรคและความฝันผลักดัน

ให้เดินหน้าสู่เป้าหมาย

เป้าหมายที่วาดหวัง

ดีงามสวยสด

ชื่นใสและรื่นรมย์

แต่เมื่อด้นดั้นฟันฝ่า

จนถึงที่หมาย

ใครจะรู้ได้เล่า

บางทีที่ตรงนั้น

อาจหมักหมมเรื่องร้ายและยุ่งยากมากมายเหลือเกิน

เกินจะรับไหว

เกินจะทานทน

ระหว่างทาง

ทุกขณะ ทุกนาที ทุกชั่วโมง ทุกวันคืน

จึงควรเป็นเวลาที่เรา

จะปรุงชีวิตให้สะพรั่ง

ด้วยช่อพะยอมนาละมุนหอม

ด้วยช่อสะเลเตสะอ้านหอม

จะดีต่อใจมากมายไหมหนอ

lทางหอมl

อัง.31 มกรา 2566/2023

♡☺คลิกดูคลิปSHORTS ในเนื้อหาคล้าย ๆ กัน 

ตรงลิ้งค์ข้างล่างนี้ได้เลยเดอ🤗

https://youtube.com/shorts/WMmzQCxGp6g?feature=share

เรื่องแต่งควรช่วยคนเราให้รื่นรมย์

 ผมไปพูดกับวัยรุ่นเรื่องการพัฒนาเรื่องสั้น-นิยายมา

มีนักเรียนวิจารณ์เรื่องสั้นเรื่องหนึ่งอย่างหัวเสีย

เขาว่า เนื้อหาสาระในเรื่องนั้นมันไม่ถูกต้อง เขารับมันไม่ได้

อารมณ์โกรธที่เขาแสดงออกผ่านเสียงพูดและกริยาท่าทางเอาจริงเอาจังอย่างนั้น

ก็พอจะอ่านสีหน้าที่อยู้ใต้หน้ากากอนามัยนั้นได้

เรื่องนี้มันติดในหัวผมมาหลายวัน

กลัวเหลือเกินว่า "เรื่องแต่ง" จะไปทำร้ายใครแบบนั้น

ผมให้เขามาหน้าชั้นเรียน  ปล่อยให้เขาพูดจนพอใจ โดยไม่ขัด 

แล้วให้ผู้แต่งเรื่องสั้นได้พูดบ้าง นักเขียนก็ยอมรับว่าข้อมูลที่บรรยายเกี่ยวกับโรคซึมเศร้า

ในย่อหน้าที่คนอ่านพูดถึงมันไม่ครบถ้วนจริง ๆ เขายอมรับ และเขาได้แย้งด้วยว่า 

ย่อหน้าดังกล่าวมันเป็นแค่ เป็นแค่ความคิดเห็นของตัวละครตัวหนึ่งที่เป็นเด็กนักเรียน 

มันก็ย่อมสมเหตุสมผลที่มันไม่สมบูรณ์ (เหมือนตัวละครที่เป็นจิตแพทย์ หรือนักจิตบำบัด 

-อันนี้ผมว่าเสริมในใจ)

หลังจากทั้งสองพูดแล้ว ผมก็ได้ย้ำว่า เรื่องสั้นคือเรื่องแต่งนะ 

คนอ่านไม่ควรจริงจังกับมันจนเกินไป

แล้วผมจึงบอกว่า ผมชอบโครงเรื่องที่เรียบง่ายของเรื่องมากกว่าสาระข้อมูลของโรค

เรื่งราวชีวิตนักเรียนช่วงรอแม่มารับ กลับบ้าน ทานข้าว เข้าห้องนอน...

แม้ผ่านมาหลายวัน ตอนนี้ผมก็ยังรู้สึกเป็นห่วงวัยรุ่นชายคนนั้น 

แต่คิดว่า เมื่อเวลาผ่านไปเขาคงคิดได้ว่า 

"เรื่องแต่งควรทำให้คนเรารื่นรมย์ เข้าใจชีวิตในทางสร้างสรรค์ มากกว่าเคืองขุ่นขัดข้อง"

วันฟ้าครึ้ม

ถามใจดวงเก่า

ตอบแบบใจดวงใหม่มี

ฟ้าวันเดินทาง...

ครึ้มด้วยเมฆฝน

ครึ้มด้วยอารมณ์เมฆฝัน

ไกลสงคราม

เดินทางตามแผนที่รัก

แวะพักถิ่นที่ห่วงใย

เยี่ยมยามบ้านเมืองยิ้มใส

สนทนากับมุมร้านจิบกาแฟเข้าใจประทับทรวง

ทุกข์ยากไร้ล้างออกจากเมมโมรีความคิดสิ้น

ขัดข้องขุ่นเคืองยกเลิกทิ้งไปพร้อมกับการ์ดทรงจำชำรุดอีกอัน

ครึ้มมาอีกแล้ว

ฝนรินร่ำคำฅนธรรมดา

คำธรรมดาของแม่ค้าสลากเสี่ยงโชคริมฝั่งของแถวนครพนมหน้ารูปปั้นพญานาคศักดิ์สิทธ์

คำเดิมดาของแม่ค้าพ่อค้าริมของแถวเมืองมุกดาหารกี่ยวแก่การปรับปรุงตลาดใต้ดินฮิมฝั่งที่ยืดเยื้อเกินคาดการณ์วันเปิดใช้

ครึ้มมาเถิดเมฆฝัน

ฝนเอยจงรักกลายร่างเป็นเธอผู่แผ่ไออุ่นคีงบาง

เดินทางมารับขวัญคนจรในเขาวงกตล้านดวงมาลางามละมุนซึ้งซ่าน

เดินทางมาปลุกนกเพลงวัยเยาว์เสียงสุดเสน่หา

เดินทางมาเปิดซ่อมใช้หน้าต่างบานหนุ่มสาว

สวรรค์แท้จริงเดินคู่เคียงกันมาคล้ายแมวกับเงาบนกำแพงจินตนาการ

พลังงานจากกาแฟนมกลมกล่อมชุบชูก้าวค้นหา

เดินทางต่อไปสิ

ระหว่างทางมีขวากหนามเป็นด่านทดสอบ

เดินทางต่อไปเถิด

แม้ก้าวแรกจักได้บาดแผลเลือดซิบ ๆ 

ครึ้มมา ครึ้มมา

ฝากฝนมา ฝากฝันทยอยมา

ตอบใจดวงเดิมดา

ด้วยคำถามจากใจดวงดิจิตอลปรารถนา.

|ทางหอม

อา.7.8.2022/2565

ของขวัญในงานบุญ

 

ฝนตกในใจ

ฝนตกในใจ

คำแต้มของ ทางหอม

----

ไม่ได้รดน้ำสวนน้อยหลายวัน

ดินยังชื้น

ใบไม้ยังเขียวงาม

ลดเวลาทำภารกิจยามเช้า

แต่พื้นแฉะ

ขึ้นรถนอกบ้านจะเปียก

ต้องเตรียมร่มไปทำงานด้วย

ต้องหาที่จอดรถในร่ม

จานชามล้างไว้ในชั้นต้องเก็บเข้าร่ม

เสื้อผ้าตากในร่ม

หากาละมังรองน้ำจากท่อรางน้ำจากชายคา

ก่อนออกจากบ้าน ก่อนนอนตรวจตรา

ต้องไม่ลืมปิดหน้าต่าง

ฝนสาดเข้าบ้านจะมีงานบ้านเพิ่ม

ฝนสาดพื้นบ้านจะชื้นจะลื่นล้ม พื้นบ้านจะบวมจะผุเร็ว

ฝนตกหลายวัน

ชีวิตตื่นหลายชั้น

ฝนตกภายนอกให้ชีวิตมีรายละเอียดเพิ่มทุกวัน

ส่วนฝนตกภายในทุกเมื่อให้สิ่งใดใสฉ่ำบ้างหนอ

---

กลอนลำกำพร้า : คือลมฝนผ่านต้อง

นิยายในอักษรทิพย์

นิยายในอักษรทิพย์

27 ปี กับชีวิตคล้ายหุ่นไล่กา

 

27 ปี กับ แต่ละขวบปี หรือ ครบรอบปี รอบนี้ จริง ๆ คิดอะไรอยู่

เรื่อง : ทางหอม

ภาพประกอบ : บ่าวทิ Baawthi

บ่อยากเว่าหลาย แต่ก็อดเล่าไม่ได้

เขาคนหนึ่งทำงาน

รับเงินเดือนมา 27 ปีเต็ม วันนี้

หลายเรื่องราว หลากรสชาติ

แต่เหมือนพายเรือในอ่าง

เข้ากันดีกับสำนวนของผู้เฒ่า

ลาวฝั่งขวาแม่น้ำของที่เขาเคยสดับ  

"หักไม้หมิ่นบักเขีย 

พายเฮียน้ำเข้าหม่า"

อันหมายถึงคนยุคปลายพุทธกาล

คือ 2500 ปีเป็นต้นมา และต่อ ๆ ไป

ที่จะทำเรื่องเล็กให้เป็นเรื่องใหญ่

ทำเรื่องง่ายให้เป็นเรื่องยาก

ทำเรื่องสวยงามมีคุณค่ามากให้เป็นเรื่องน่ารังเกียจน่ารำคาญใจ

มองอีกมุม

คนยุคเราและยุคต่อ ๆ ไป

ความคิดหลักจักถูกย้ายที่

จากคิดให้ตนและสังคมได้ประโยชน์

ได้พบพานความสงบสุข

กลับจะคิด

ให้ระบบที่ไร้ชีวิต

ให้กฎเกณฑ์ที่สร้างภายหลังเลือดเนื้อเชื้อไข

ด้วยแรงขับและเงื่อนไขผลประโยชน์

แห่งความโลภความโกรธความหลง

พลิกให้เรื่องราวสามัญแสนใสสะอาด

กลายเป็นเรื่องราวอันชวนสงสัย

ในรอยเปื้อนกระด่างกระดำอำพราง

เพียงเพื่อให้ตัวตนอำนาจผลประโยชน์

ในหมู่ตนของตน ๆ ที่มีเพียงกะจิริด

ในองคายพของสังคมใหญ่

ได้ยืดอายุยืนยาวออกไปชั่วกาลนาน

คุมครอบคนทั้งหลาย

ให้ศิโรราบกราบกราน

ราวหุ่นยนต์โปรแกรมสำเร็จรูป

ในยุคโบราณไกลโพ้น

ทบทวนชีวิตในรอบ 27 ปี

แห่งการงานในระบบระบอบ

เขาลงแรงงานเก็บกำขี้ลังเงีย

เพื่ออันใดกันเล่าหนา

เพื่อส่งเมือถวายหุ่นโมเดลสังเคราะห์

ตามลำดับสายชั้น

อันดูเหมือนจะไกลกันคนละโลก

กับการงานแห่งเกียรติยศมนุษย์

เพื่อดูแลช่วยเหลืออุ้มชูพี่น้อง

ผู้เสียหยาดเหงื่อทุกหยาด

ส่งเซ่นเป็นเสบียงคลัง

เลี้ยงดูเขาและคนอื่น ๆ 

ทุกเมื่อเชื่อวัน...

หากการหยัดยืนบนผืนนาอุดม

ด้วยการปล้นปุ๋ยจากที่นาแปลงอื่นมา

เป็นความเลวร้ายน่ารังเกียจ

การงานที่มุ่งสนองคำสั่งหวังกวาดต้อนรีดไถ

ก็เป็นความเลวร้ายไม่ยิ่งหย่อนกว่ากันดอก

อันการลงมือลงแรงใด ๆ

ตามสายพานงานคำสั่งใด ๆ

เพียงเพื่อใครบางใคร ๆ

เพียงเพื่อผลประโยชน์บางใคร ๆ

ย่อมเข้าข่ายการงานอันโสมม!

เขาในสภาพคล้ายหุ่นไล่กา

โพกผ้าตาหม่อง

กลางทุ่งนาสีเทาอดทรายแดงแห้งกรัง

จึงควรหาหนทางเลี่ยงเสีย

จึงสมควรหาทางแก้ไขเสีย

และหากถึงที่สุด

จึงถึงกาลละลาพาจากไกลเสีย.

หวนรู้

ลมต้องใบยางมีเสียง

คุณเข้าวัดป่าโดยบังเอิญ

เดินมาหยุดนิ่งสดับ

เหมือนเพลงคลาสสิคมหากาพย์แห่งมหากวี

ทยอยบรรเลงเป็นระลอกคลื่น

แผ่วเบาบางขณะ

โหมกระพือกระหน่ำแทรกเป็นระยะ

แล้วค่อยๆ เบาลงๆ

แผ่วผิวกระซิบ

ผสานแสงลอดช่องหลังคาใบซ้อนสลับ

คุณอยากกล่าวคำสดุดี

หากว่า อึดอยากคำกล่าวได้เหมาะสม

คุณจึงหลับตาลง

นิ่งฟัง

นานแสนนาน

จนดอกไม้ผลิบานเต็มลานดินทรายหมาดฝน

เหมือนในเทพนิยายเรื่องหนึ่ง

พระทยอยเก็บบาตรกลับกุฏิ

เสียงไอ แทรกเสียงลมมา

ศาลาโรงฉันเปล่าไร้

หมาแม่ลูกอ่อนให้นมลูกอยู่ใกล้ชายคา

แม่ออกทยอยกลับเฮือน

พ่อออกนั่งสนทนากันที่แคร่นอกโรงครัว

คุณหยิบมือถือมา

หมายจะถ่ายคลิปลมพัดใบไม้

ฉับพลันก็ส่งกลับสู่ก้นย่ามฝ้าฝ้ายต่ำมือของแม่

นิ่งฟังคีตกวีสายลมพรมเล่นใบยางอยู่ครึกครื้น

ตั้งใจจะบรรจงบันทึกลงห้องใจให้เต็มตื่น

อนิจจา

มารผจญ

เสียงเพลงจากหอกระจายข่าวหมู่บ้านดังแทรกสอด

ประกาศข่าวทางการ

ระวังภัยโควิด-19

ให้ปฏิบัติตามรัฐสั่ง

ขณะนั้น สายลมนิ่งหยั่งเชิง

บ่ทันที่ผู้ใหญ่บ้านจะจบสาร

มันก็โถมแรงพัดกระพือกระหน่ำ

หูคุณอื้ออึงดิ่งดับสับสน

ป่ายางนาลานวัดหมุนติ้ว

ดูดกลืนตัวคุณเข้าไป

หายวับไร้ที่หมาย

หมาแม่ลูกอ่อนเงยคอจ้อง

เห็นใบยางนาใกล้แก่หล่นลงพื้นดินทรายใบหนึ่ง.

•ทางหอม

จ.09.08.2021/2564

ความหลัง #คำแต้ม #ทางหอม

ไผหวนฮู้แนบ่

ความหลังเดือนสี่ปีสองตองสี่

แนมนำฝนรินย้อย     

ชายคากระเบื้องใหม่

คึดเห็นเด                  

หนาวสะบั้นเสี่ยงลี้

หนีภัยคนบิ่นบ้า         

นำไล่ฆ่า บ่เห็นค่าว่าคน

ฝนตกเดือนปักดำข้าวกล้า

คือน้ำตาอาภัพ

ของความฝันอันเปียกชุ่ม

ปากยังไจ้จ่มแจ้วแจ่งภาวนา

ตายเป็นผีบ่มีหัว

ในขุมกองก่าย

ในดงใบยางหนา

ในนาซุมกกตาลซ่ายหล่าย

ความหลังยังมีลมหันใจ

ในสายฝนเดือนแปดหนาวสะบั้น

สั่นสะท้านปานต้นเดือนสี่ที่ท่งสังหารปีนั่น

บ่หม่องใด๋กะหม่องหนึ่ง เป็นแน.

อายสา ไปถ่อน

⊙เฮ็ดทานนำเพิ่นน้อย

ยังฮู่ฮ่อมอายคน

นาบ่มีกอเขียว

ยังฟ่าวหาปุ๋ยเท่ง

เวรกรรมหลายเดน้อ

งานซุมแซง บ่ได้ซอย

มีเทื่อหน้า สิไปถ่าก่อนไผ

⊙นี่หยัง มือตีนเป็นล้านล้าน

ปานเทวาปั้นแต่ง

ปวงประชาสิมอดม้วย

...ปานหุ่นไม้ด่าบ่ตีง

⊙ไลลืมซาด

ลืมซายบ่ปนแห่

ไลลืมกระดูกต้อม

ยามเซ่าอยู่เมรุ ซางเป็น

⊙ไปสาถ่อน 

ซามยังเห็นเป็นคนอยู่

บัดห่าเฟือยบ่กาง

ยามเฟียงฮองเป็นเถ้าพุ่น

หันหาซากบ่ไส่การ

หันหาได้ผ้อแต่ผี

ท่อนั่นแหลว.

|ทางหอม

•จ.19.07.2564/2021

อุกเด

อุกนำคันคากเว่าใหญ่

อุกนำเคียขอฮอเว่าหวาน

อุกนำโพสต์เม้นต์ผู้เลิศหล้า

อุกนำบักหญ้าว่าโตเป็นดอกไม้หอม

อุกนำแสงสะท้อนแว่นรถยนต์

อุกนำหนี้ออกลูกหลานแซวคับทีป

อุกนำขื่อคาเฮียนผุทลายม้าง

นกน้อยเงี่ยงหูฟัง

ลมต้องใบกล้วยใบอ้อย

ดอกผักไส่ยิ้มให้ยอดผักหวาน

ดอกบวบโสเหล่กับแมงภู่เผิ่ง

ปล่อยโลกในเฮียน

ปล่อยชานไว่กับแอ่งน้ำ

ปล่อยป่องเอี้ยมไว่กับฝา

ปล่อยไพหญ้าไว่กับคันไม้จ้อง

อุกเด ปานใดสิปล่อยได้คือว่าน้อ

•ทางหอม

ศ.16.07.2564/2021

ข้าวใหม่ใบก่องเล่นน้ำฝน

ข้าฯไปนามา

ฝนตกแฮงตอนค่อนสิแจ้ง

เพลมากะยังรินย้อย

แฮงมาเป็นบาด

เห็นนาได้ฝน

น้ำเต็มงานนา

บางหม่องท่วมข้าวหว่าน

บางหม่องพอจู่ใบ

บางหม่องเพียงคอใบ

ยามลมฝนกระพือ

ใบข้าวก่องกะไกวเล่นน้ำนา

หยอกเม็ดฝนที่โฮยฮำมา

ตอนนั่นข้าฯคึด

คึดฮอดนาตอนยังน้อย

จนน้ำตาสิไหล

||ทางหอม|

ฝนหลบภัย

เม็ดฝนน้อย

ออมฉ่ำชื่น

ใต้ชายคา

เมล็ดข้าวน้อย

ออมแรงงอกผลิ

กลางทุ่งแล้ง

เมฆฝนเคลื่อนขบวน

ใกล้เช้าแล้ว

เมล็ดข้าว

คอย

เม็ดฝน

รอ

||ทางหอม|

รวยข้าว

พ่อแม่รวยมาก

พี่น้องญาติมิตรล้วนร่ำรวย

เฮากินสิ่งที่เรารวย

เฮาปลูกฝังดูแลสั่งที่เรารวย

เฮาเก็บเมี่ยนฮักษาความร่ำรวย

ตื่นเช้ามา เฮาเห็น...

สวยมาฮอดค่ำ เฮาสัมผัส...

แลงมาเฮาเห่กล่อม...

เฮารวยเดอ อีแม่อีพ่อ

 ปีกลายหลายร้อย หลายพันล้าน

คึดเบิ่ง

แค่สอบเดียวบ่แม่นแปแสนแล้วตี้

คันได้สองร้อยสอบล่ะ

นาท่งส้มแบงปีสิฮอด

หลายร้อยล้านยุ

เตยต้นเตี้ย

รอยมือพ่อ

ปลูกดูแลสวนเตย

เก็บ มัดกำ ขายเตย

รอยมือลูก

ถ่ายหลายมุมมอง

ตัด ต่อ พากย์คลิปเตย

หอมตั้งแต่แรกเก็บใส่รถ

หอมกระทั่งเหี่ยวแห้งในแจกัน

และหอมในหม้อต้ม ในแก้วน้ำแข็ง ดื่มเตย

เตยต้นเตี้ย

หอมไม่หาย

เขียนกอใบก่าย

| ทางหอม

อา. 30.05.2021

[บันทึกท้ายคำแต้ม]

•สวนเตยของพ่อเกิดและเติบโตมา ถ้าจำไม่ผิด น่าจะราวๆ ยี่สิบปีแล้ว

•หลังจากพ่อปลดเกษียณจากโพนหอมแดง โอนภาระนั้นให้ลูกสาวลูกเขย ท่านก็ตั้งหน้าตั้งตาหาและปลูกผักหญ้าในสวน เก็บมัดกำไปขายตลาดสดเช้า หนึ่งในสินค้ารายวันที่ขายดีของพ่อค้าอดีตคนสวนหอมแดงคือ ใบเตยสด

•ปีกลาย 2020 พอมีโรคโควิดระบาด ผลประกอบการค้าขายของพ่อลดลงมาก พ่อบ่นให้ฟังตอนกลับบ้าน ถึงตอนนี้ เข้าปีที่สองที่โควิดยังระบาดอยู่ ตอนต้นเดือนนี้ ผมกลับไปเยี่ยมบ้าน ไม่เห็นพ่อบ่นว่าไง หรือว่า ใบเตยกลับมาเป็นสินค้า "ขายได้" เป็นปกติแล้ว

•แต่ที่แน่ๆ กอเตยหลังได้ฝนใหม่ยังคงเขียวสดชวนมอง ทั้งในสวนของพ่อ และสวนของพ่อตาที่เอาก้านยอดพันธุ์เตยจากสวนของพ่อมาปลูก.

คือตองกล้วย

เป็นผืนยังแบ่ง

ซ้ายขวา

มีก้านเป็นแกน

รวมกันเป็นใบ

เขียวบางเป็นแผ่น

เขียวกลมเป็นลำยาว

นกเช้าเสียงใส

สะกิดสะเกา

แสงเช้าส่องใส

เปิดม่านกางกั้ง

เป็นคือใบตองกล้วย

เป็นคือใบตอง

คือใบ

เป็น

| ทางหอม 

ส. 29 พ.ค. 2564

[บันทึกท้ายคำแต้ม]

นั่งมองตองกล้วยข้างบ้าน ขณะลงงานครัวเช้านี้

ให้รู้สึกถึงความจริงบางอย่าง  ที่ตองกล้วยเป็นอยู่

การถ่ายทอดด้วยวิธีคำแต้ม มันโล่งนะ มันสบายๆ

หาคำให้ได้ความ  เพ่งใจให้เห็นความคิด

แล้ว ค่อยๆ วางขบวน

ขอบคุณที่แวะมาเยี่ยมยามกันเดอ.

น้อยนับล้าน

ข้าวเมล็ดหนึ่ง

รวมกับเพื่อน เต็มรวง

รวงกับเพื่อนๆ เต็มนาทุ่ง

ข้าฯ นึกถึงวันเก่า

รวมกับวันนี้ เต็มคิด

รวมกับวันนั้นๆ เต็มตื่นใจ

ฝนหยาดชายคาหญ้า

รวมกับเพื่อน นองพื้นหญ้าโนนเถียง

รวมกับหยาดใหม่ๆ ไหลลงฮ่องนาทุ่ง

ข้าฯ นึกถึงวันเก่าๆ

รวมกับวันนี้ เต็มตื้น

รวมกับเพลงลำเก่าๆ เติมน้ำตาเต็มเบ้าฯ

ทางหอม | น้อยนับล้าน

พฤ. 26 พ.ค. 2564

[บ่าวทิมีผะหยา]

•นับล้านล้าน  หลากสิ่งสำคัญ

คือเม็ดดิน      หลากหลายภายพื้น

คือเม็ดน้อย    ฝอยฝนเมฆแผ่

นับล้านล้าน   เหลือล้นนับบ่ทนฯ

สวนน้อยน้อย

นั่งในเถียง

เมฆหม่นงาม ฝนตก 

รินย้อยชายคาสังกะสี

มวลหมู่ผักนางอางหญ้า

ยิ้มรับฝน

ร่ายรำใบ กิ่ง ก้าน

หมู่กกไม้ผล

โยกพุ่มใบหวัง

บ้างผลิดอก บ้างอวดผล

ที่ใดไหนเล่า

ให้โลกตระการเท่า

ทางหอม | สวนน้อยน้อย

ตากล้า

หญ้านกเขาออกดอก

ฝนใหม่โปรยสาย

ควายวัวตัวใหม่และเล็มหญ้า

ไถคราดหายหน้า

รถไถนั่งขับคำราม

นาหว่านระบาดทั่ว

พฤษภา กำลังแตกหน่อ

นั่นหญ้านกเขานาใคร

ยิ้มรับลมสายทักทายฝน

หรือยังเหลือ

ไถกับแอกยนคอควายสักตัว

และเสียงลำจับคันไถตามก้น

ตั๊กแตนอีแม่ฝ้าย

ในพุ่มดอกหญ้านกเขา

กำลังคอย...

ข้างๆ ตากล้าสุดท้ายข้างเถียงน้อย

ทางหอม | ตากล้า

อัง. 25-05-2564

[ถอดถ่ายอักษรทำ]

 

• ฝนยังโฮยฮำพื้น

หญ้านกเขากะยังซืน

แต่นาหว่านบ่ไถฮุดแล้ว

ทางตากล้ากะบ่ยัง แท้นอ.

🥰🤗🔴🌝🤔

[ไม่ไกล by  โพนหอม]

 

นาใหม่ นาเก่า

 

นาใหม่ใหม่  หว่านหว่านหว่าน  อ่านคิดวาบ

รอฝนอาบ  อิ่มไอฉ่ำ  หน่อนำเขียว

ฝนทิ้งช่วง  ห่วงหญ้าท้น  ปนใบเรียว

ห่อคลุมข้าว  หนาวทรวงเซียว  เปลี่ยวรวงคอย

 

นาเก่าเก่า  หว่านกล้าก่อน  ค่อยถอนมัด

แนวถนัด  ไถดำกล้า  นาสุดสอย

เป็นเดือนเดือน  เหมือนชีวิต  ติดฝนปรอย

ดิ่งลึกล้ำ  ฉ่ำเหงื่อพร้อย  ร่ายรอยแรมฯ

---

ไกลโควิด

 

เล่นออนไลน์  ใช้เน็ตฟรี  มีที่ไหน

เล่นกำไร  เล่นโพสต์ร่าย  หลายช่องฝัน

แต่ทนอด  อดทนสร้าง  ทางรำพัน

คอนเท้นต์ปัน  ขันแบ่งเบา  เกลาปัญญา

 

เล่นออนไลน์  ได้ส่วนตัว  กลัวโควิด

ห่างกันนิด  คิดกันหน่อย  ปล่อยปัญหา

มือถือเล่น  สื่อสัมพันธ์  กันเรื่อยมา

ใกล้จอพา  ไกลโควิด  …ติดออนไลน์ฯ

 

22.05.2564