แสดงบทความที่มีป้ายกำกับ โลกและชีวิต แสดงบทความทั้งหมด
แสดงบทความที่มีป้ายกำกับ โลกและชีวิต แสดงบทความทั้งหมด

วันอาทิตย์ที่ 2 เมษายน พ.ศ. 2566

wooden house cafe' ขามใหญ่ อุบล


จิบกาแฟเหมือนจิบหัวใจ

ต่างแต่ว่า

จิบกาแฟ รสดีตอนอุ่นๆ เฉียดร้อน

จิบหัวใจเล่า รสดีทุกขณะคิดถึง


ชอบครับ

บรรยากาศ wooden house cafe' ขามใหญ่ อุบล

เรือนกาแฟหลังเล็ก ๆ 

มีห้องน้ำหลังน้อยด้านหลัง

ลานหญ้า มีมุมใก้ถ่ายรูปหลายมุม

จัดสวนตามธรรมชาติ ไม่ต้องแสร้งจัดให้งาม

งามด้วยความเป็นตัวของตัวเอง

นอกจากกาแฟ ก็มีเครื่องดื่มร้อนเย็นหลากรสให้เลือก

ขนมก็มีนะ

มีอาหารจานเดียวด้วยล่ะ

คลิกชมบรรยากาศ สวนสันติ ที่ wooden house cafe' ขามใหญ่ อุบล


วันอังคารที่ 31 มกราคม พ.ศ. 2566

ระหว่างทางของใครกันเล่า

สายลมพัดพาให้น้ำในหนองมีระลอกคลื่น
ระลอกคลื่นพัดพาสวะ
ไปออกันที่ปลายคลื่น












ชีวิตเดินทาง
อุปสรรคและความฝันผลักดัน
ให้เดินหน้าสู่เป้าหมาย

เป้าหมายที่วาดหวัง
ดีงามสวยสด
ชื่นใสและรื่นรมย์

แต่เมื่อด้นดั้นฟันฝ่า
จนถึงที่หมาย
ใครจะรู้ได้เล่า
บางทีที่ตรงนั้น
อาจหมักหมมเรื่องร้ายและยุ่งยากมากมายเหลือเกิน
เกินจะรับไหว
เกินจะทานทน

ระหว่างทาง
ทุกขณะ ทุกนาที ทุกชั่วโมง ทุกวันคืน
จึงควรเป็นเวลาที่เรา
จะปรุงชีวิตให้สะพรั่ง
ด้วยช่อพะยอมนาละมุนหอม
ด้วยช่อสะเลเตสะอ้านหอม
จะดีต่อใจมากมายไหมหนอ

lทางหอมl
อัง.31 มกรา 2566/2023

♡☺คลิกดูคลิปSHORTS ในเนื้อหาคล้าย ๆ กัน 
ตรงลิ้งค์ข้างล่างนี้ได้เลยเดอ🤗

วันอังคารที่ 22 พฤศจิกายน พ.ศ. 2565

เรื่องแต่งควรช่วยคนเราให้รื่นรมย์

 ผมไปพูดกับวัยรุ่นเรื่องการพัฒนาเรื่องสั้น-นิยายมา

มีนักเรียนวิจารณ์เรื่องสั้นเรื่องหนึ่งอย่างหัวเสีย

เขาว่า เนื้อหาสาระในเรื่องนั้นมันไม่ถูกต้อง เขารับมันไม่ได้


อารมณ์โกรธที่เขาแสดงออกผ่านเสียงพูดและกริยาท่าทางเอาจริงเอาจังอย่างนั้น

ก็พอจะอ่านสีหน้าที่อยู้ใต้หน้ากากอนามัยนั้นได้


เรื่องนี้มันติดในหัวผมมาหลายวัน

กลัวเหลือเกินว่า "เรื่องแต่ง" จะไปทำร้ายใครแบบนั้น


ผมให้เขามาหน้าชั้นเรียน  ปล่อยให้เขาพูดจนพอใจ โดยไม่ขัด 

แล้วให้ผู้แต่งเรื่องสั้นได้พูดบ้าง นักเขียนก็ยอมรับว่าข้อมูลที่บรรยายเกี่ยวกับโรคซึมเศร้า

ในย่อหน้าที่คนอ่านพูดถึงมันไม่ครบถ้วนจริง ๆ เขายอมรับ และเขาได้แย้งด้วยว่า 

ย่อหน้าดังกล่าวมันเป็นแค่ เป็นแค่ความคิดเห็นของตัวละครตัวหนึ่งที่เป็นเด็กนักเรียน 

มันก็ย่อมสมเหตุสมผลที่มันไม่สมบูรณ์ (เหมือนตัวละครที่เป็นจิตแพทย์ หรือนักจิตบำบัด 

-อันนี้ผมว่าเสริมในใจ)


หลังจากทั้งสองพูดแล้ว ผมก็ได้ย้ำว่า เรื่องสั้นคือเรื่องแต่งนะ 

คนอ่านไม่ควรจริงจังกับมันจนเกินไป


แล้วผมจึงบอกว่า ผมชอบโครงเรื่องที่เรียบง่ายของเรื่องมากกว่าสาระข้อมูลของโรค

เรื่งราวชีวิตนักเรียนช่วงรอแม่มารับ กลับบ้าน ทานข้าว เข้าห้องนอน...


แม้ผ่านมาหลายวัน ตอนนี้ผมก็ยังรู้สึกเป็นห่วงวัยรุ่นชายคนนั้น 

แต่คิดว่า เมื่อเวลาผ่านไปเขาคงคิดได้ว่า 

"เรื่องแต่งควรทำให้คนเรารื่นรมย์ เข้าใจชีวิตในทางสร้างสรรค์ มากกว่าเคืองขุ่นขัดข้อง"





วันอาทิตย์ที่ 7 สิงหาคม พ.ศ. 2565

วันฟ้าครึ้ม

ถามใจดวงเก่า
ตอบแบบใจดวงใหม่มี
ฟ้าวันเดินทาง...
ครึ้มด้วยเมฆฝน
ครึ้มด้วยอารมณ์เมฆฝัน
ไกลสงคราม
เดินทางตามแผนที่รัก
แวะพักถิ่นที่ห่วงใย
เยี่ยมยามบ้านเมืองยิ้มใส
สนทนากับมุมร้านจิบกาแฟเข้าใจประทับทรวง
ทุกข์ยากไร้ล้างออกจากเมมโมรีความคิดสิ้น
ขัดข้องขุ่นเคืองยกเลิกทิ้งไปพร้อมกับการ์ดทรงจำชำรุดอีกอัน
ครึ้มมาอีกแล้ว
ฝนรินร่ำคำฅนธรรมดา
คำธรรมดาของแม่ค้าสลากเสี่ยงโชคริมฝั่งของแถวนครพนมหน้ารูปปั้นพญานาคศักดิ์สิทธ์
คำเดิมดาของแม่ค้าพ่อค้าริมของแถวเมืองมุกดาหารกี่ยวแก่การปรับปรุงตลาดใต้ดินฮิมฝั่งที่ยืดเยื้อเกินคาดการณ์วันเปิดใช้
ครึ้มมาเถิดเมฆฝัน
ฝนเอยจงรักกลายร่างเป็นเธอผู่แผ่ไออุ่นคีงบาง
เดินทางมารับขวัญคนจรในเขาวงกตล้านดวงมาลางามละมุนซึ้งซ่าน
เดินทางมาปลุกนกเพลงวัยเยาว์เสียงสุดเสน่หา
เดินทางมาเปิดซ่อมใช้หน้าต่างบานหนุ่มสาว
สวรรค์แท้จริงเดินคู่เคียงกันมาคล้ายแมวกับเงาบนกำแพงจินตนาการ
พลังงานจากกาแฟนมกลมกล่อมชุบชูก้าวค้นหา
เดินทางต่อไปสิ
ระหว่างทางมีขวากหนามเป็นด่านทดสอบ
เดินทางต่อไปเถิด
แม้ก้าวแรกจักได้บาดแผลเลือดซิบ ๆ 
ครึ้มมา ครึ้มมา
ฝากฝนมา ฝากฝันทยอยมา
ตอบใจดวงเดิมดา
ด้วยคำถามจากใจดวงดิจิตอลปรารถนา.

|ทางหอม
อา.7.8.2022/2565

วันจันทร์ที่ 1 สิงหาคม พ.ศ. 2565

ฝนตกในใจ

ฝนตกในใจ
คำแต้มของ ทางหอม
----

ไม่ได้รดน้ำสวนน้อยหลายวัน
ดินยังชื้น
ใบไม้ยังเขียวงาม
ลดเวลาทำภารกิจยามเช้า
แต่พื้นแฉะ
ขึ้นรถนอกบ้านจะเปียก
ต้องเตรียมร่มไปทำงานด้วย
ต้องหาที่จอดรถในร่ม
จานชามล้างไว้ในชั้นต้องเก็บเข้าร่ม
เสื้อผ้าตากในร่ม
หากาละมังรองน้ำจากท่อรางน้ำจากชายคา
ก่อนออกจากบ้าน ก่อนนอนตรวจตรา
ต้องไม่ลืมปิดหน้าต่าง
ฝนสาดเข้าบ้านจะมีงานบ้านเพิ่ม
ฝนสาดพื้นบ้านจะชื้นจะลื่นล้ม พื้นบ้านจะบวมจะผุเร็ว

ฝนตกหลายวัน
ชีวิตตื่นหลายชั้น
ฝนตกภายนอกให้ชีวิตมีรายละเอียดเพิ่มทุกวัน
ส่วนฝนตกภายในทุกเมื่อให้สิ่งใดใสฉ่ำบ้างหนอ
---

วันอาทิตย์ที่ 24 กรกฎาคม พ.ศ. 2565

27 ปี กับชีวิตคล้ายหุ่นไล่กา

 

27 ปี กับ แต่ละขวบปี หรือ ครบรอบปี รอบนี้ จริง ๆ คิดอะไรอยู่

เรื่อง : ทางหอม
ภาพประกอบ : บ่าวทิ Baawthi



บ่อยากเว่าหลาย แต่ก็อดเล่าไม่ได้

เขาคนหนึ่งทำงาน
รับเงินเดือนมา 27 ปีเต็ม วันนี้
หลายเรื่องราว หลากรสชาติ
แต่เหมือนพายเรือในอ่าง

เข้ากันดีกับสำนวนของผู้เฒ่า
ลาวฝั่งขวาแม่น้ำของที่เขาเคยสดับ  

"หักไม้หมิ่นบักเขีย 
พายเฮียน้ำเข้าหม่า"

อันหมายถึงคนยุคปลายพุทธกาล
คือ 2500 ปีเป็นต้นมา และต่อ ๆ ไป
ที่จะทำเรื่องเล็กให้เป็นเรื่องใหญ่
ทำเรื่องง่ายให้เป็นเรื่องยาก
ทำเรื่องสวยงามมีคุณค่ามากให้เป็นเรื่องน่ารังเกียจน่ารำคาญใจ

มองอีกมุม
คนยุคเราและยุคต่อ ๆ ไป
ความคิดหลักจักถูกย้ายที่
จากคิดให้ตนและสังคมได้ประโยชน์
ได้พบพานความสงบสุข
กลับจะคิด
ให้ระบบที่ไร้ชีวิต
ให้กฎเกณฑ์ที่สร้างภายหลังเลือดเนื้อเชื้อไข
ด้วยแรงขับและเงื่อนไขผลประโยชน์
แห่งความโลภความโกรธความหลง
พลิกให้เรื่องราวสามัญแสนใสสะอาด
กลายเป็นเรื่องราวอันชวนสงสัย
ในรอยเปื้อนกระด่างกระดำอำพราง
เพียงเพื่อให้ตัวตนอำนาจผลประโยชน์
ในหมู่ตนของตน ๆ ที่มีเพียงกะจิริด
ในองคายพของสังคมใหญ่
ได้ยืดอายุยืนยาวออกไปชั่วกาลนาน
คุมครอบคนทั้งหลาย
ให้ศิโรราบกราบกราน
ราวหุ่นยนต์โปรแกรมสำเร็จรูป
ในยุคโบราณไกลโพ้น


ทบทวนชีวิตในรอบ 27 ปี
แห่งการงานในระบบระบอบ
เขาลงแรงงานเก็บกำขี้ลังเงีย
เพื่ออันใดกันเล่าหนา
เพื่อส่งเมือถวายหุ่นโมเดลสังเคราะห์
ตามลำดับสายชั้น
อันดูเหมือนจะไกลกันคนละโลก
กับการงานแห่งเกียรติยศมนุษย์
เพื่อดูแลช่วยเหลืออุ้มชูพี่น้อง
ผู้เสียหยาดเหงื่อทุกหยาด
ส่งเซ่นเป็นเสบียงคลัง
เลี้ยงดูเขาและคนอื่น ๆ 
ทุกเมื่อเชื่อวัน...

หากการหยัดยืนบนผืนนาอุดม
ด้วยการปล้นปุ๋ยจากที่นาแปลงอื่นมา
เป็นความเลวร้ายน่ารังเกียจ
การงานที่มุ่งสนองคำสั่งหวังกวาดต้อนรีดไถ
ก็เป็นความเลวร้ายไม่ยิ่งหย่อนกว่ากันดอก

อันการลงมือลงแรงใด ๆ
ตามสายพานงานคำสั่งใด ๆ
เพียงเพื่อใครบางใคร ๆ
เพียงเพื่อผลประโยชน์บางใคร ๆ
ย่อมเข้าข่ายการงานอันโสมม!

เขาในสภาพคล้ายหุ่นไล่กา
โพกผ้าตาหม่อง
กลางทุ่งนาสีเทาอดทรายแดงแห้งกรัง
จึงควรหาหนทางเลี่ยงเสีย
จึงสมควรหาทางแก้ไขเสีย
และหากถึงที่สุด
จึงถึงกาลละลาพาจากไกลเสีย.











วันจันทร์ที่ 9 สิงหาคม พ.ศ. 2564

หวนรู้


ลมต้องใบยางมีเสียง
คุณเข้าวัดป่าโดยบังเอิญ
เดินมาหยุดนิ่งสดับ
เหมือนเพลงคลาสสิคมหากาพย์แห่งมหากวี
ทยอยบรรเลงเป็นระลอกคลื่น
แผ่วเบาบางขณะ
โหมกระพือกระหน่ำแทรกเป็นระยะ
แล้วค่อยๆ เบาลงๆ
แผ่วผิวกระซิบ
ผสานแสงลอดช่องหลังคาใบซ้อนสลับ
คุณอยากกล่าวคำสดุดี
หากว่า อึดอยากคำกล่าวได้เหมาะสม
คุณจึงหลับตาลง
นิ่งฟัง
นานแสนนาน
จนดอกไม้ผลิบานเต็มลานดินทรายหมาดฝน
เหมือนในเทพนิยายเรื่องหนึ่ง

พระทยอยเก็บบาตรกลับกุฏิ
เสียงไอ แทรกเสียงลมมา
ศาลาโรงฉันเปล่าไร้
หมาแม่ลูกอ่อนให้นมลูกอยู่ใกล้ชายคา
แม่ออกทยอยกลับเฮือน
พ่อออกนั่งสนทนากันที่แคร่นอกโรงครัว

คุณหยิบมือถือมา
หมายจะถ่ายคลิปลมพัดใบไม้
ฉับพลันก็ส่งกลับสู่ก้นย่ามฝ้าฝ้ายต่ำมือของแม่

นิ่งฟังคีตกวีสายลมพรมเล่นใบยางอยู่ครึกครื้น
ตั้งใจจะบรรจงบันทึกลงห้องใจให้เต็มตื่น
อนิจจา
มารผจญ
เสียงเพลงจากหอกระจายข่าวหมู่บ้านดังแทรกสอด
ประกาศข่าวทางการ
ระวังภัยโควิด-19
ให้ปฏิบัติตามรัฐสั่ง
ขณะนั้น สายลมนิ่งหยั่งเชิง
บ่ทันที่ผู้ใหญ่บ้านจะจบสาร
มันก็โถมแรงพัดกระพือกระหน่ำ
หูคุณอื้ออึงดิ่งดับสับสน
ป่ายางนาลานวัดหมุนติ้ว
ดูดกลืนตัวคุณเข้าไป
หายวับไร้ที่หมาย
หมาแม่ลูกอ่อนเงยคอจ้อง
เห็นใบยางนาใกล้แก่หล่นลงพื้นดินทรายใบหนึ่ง.

•ทางหอม
จ.09.08.2021/2564

วันศุกร์ที่ 23 กรกฎาคม พ.ศ. 2564

ความหลัง #คำแต้ม #ทางหอม


ไผหวนฮู้แนบ่
ความหลังเดือนสี่ปีสองตองสี่

แนมนำฝนรินย้อย     
ชายคากระเบื้องใหม่
คึดเห็นเด                  
หนาวสะบั้นเสี่ยงลี้
หนีภัยคนบิ่นบ้า         
นำไล่ฆ่า บ่เห็นค่าว่าคน

ฝนตกเดือนปักดำข้าวกล้า
คือน้ำตาอาภัพ
ของความฝันอันเปียกชุ่ม
ปากยังไจ้จ่มแจ้วแจ่งภาวนา
ตายเป็นผีบ่มีหัว
ในขุมกองก่าย
ในดงใบยางหนา
ในนาซุมกกตาลซ่ายหล่าย

ความหลังยังมีลมหันใจ
ในสายฝนเดือนแปดหนาวสะบั้น
สั่นสะท้านปานต้นเดือนสี่ที่ท่งสังหารปีนั่น
บ่หม่องใด๋กะหม่องหนึ่ง เป็นแน.

วันอาทิตย์ที่ 18 กรกฎาคม พ.ศ. 2564

อายสา ไปถ่อน


⊙เฮ็ดทานนำเพิ่นน้อย
ยังฮู่ฮ่อมอายคน
นาบ่มีกอเขียว
ยังฟ่าวหาปุ๋ยเท่ง
เวรกรรมหลายเดน้อ
งานซุมแซง บ่ได้ซอย
มีเทื่อหน้า สิไปถ่าก่อนไผ

⊙นี่หยัง มือตีนเป็นล้านล้าน
ปานเทวาปั้นแต่ง
ปวงประชาสิมอดม้วย
...ปานหุ่นไม้ด่าบ่ตีง

⊙ไลลืมซาด
ลืมซายบ่ปนแห่
ไลลืมกระดูกต้อม
ยามเซ่าอยู่เมรุ ซางเป็น

⊙ไปสาถ่อน 
ซามยังเห็นเป็นคนอยู่
บัดห่าเฟือยบ่กาง
ยามเฟียงฮองเป็นเถ้าพุ่น
หันหาซากบ่ไส่การ
หันหาได้ผ้อแต่ผี
ท่อนั่นแหลว.


|ทางหอม
•จ.19.07.2564/2021


















วันพฤหัสบดีที่ 15 กรกฎาคม พ.ศ. 2564

อุกเด


อุกนำคันคากเว่าใหญ่
อุกนำเคียขอฮอเว่าหวาน
อุกนำโพสต์เม้นต์ผู้เลิศหล้า
อุกนำบักหญ้าว่าโตเป็นดอกไม้หอม
อุกนำแสงสะท้อนแว่นรถยนต์
อุกนำหนี้ออกลูกหลานแซวคับทีป
อุกนำขื่อคาเฮียนผุทลายม้าง

นกน้อยเงี่ยงหูฟัง
ลมต้องใบกล้วยใบอ้อย
ดอกผักไส่ยิ้มให้ยอดผักหวาน
ดอกบวบโสเหล่กับแมงภู่เผิ่ง
ปล่อยโลกในเฮียน
ปล่อยชานไว่กับแอ่งน้ำ
ปล่อยป่องเอี้ยมไว่กับฝา
ปล่อยไพหญ้าไว่กับคันไม้จ้อง
อุกเด ปานใดสิปล่อยได้คือว่าน้อ

•ทางหอม
ศ.16.07.2564/2021



















วันเสาร์ที่ 12 มิถุนายน พ.ศ. 2564

ข้าวใหม่ใบก่องเล่นน้ำฝน

ข้าฯไปนามา
ฝนตกแฮงตอนค่อนสิแจ้ง
เพลมากะยังรินย้อย
แฮงมาเป็นบาด
เห็นนาได้ฝน
น้ำเต็มงานนา
บางหม่องท่วมข้าวหว่าน
บางหม่องพอจู่ใบ
บางหม่องเพียงคอใบ
ยามลมฝนกระพือ
ใบข้าวก่องกะไกวเล่นน้ำนา
หยอกเม็ดฝนที่โฮยฮำมา

ตอนนั่นข้าฯคึด
คึดฮอดนาตอนยังน้อย
จนน้ำตาสิไหล

||ทางหอม|



วันศุกร์ที่ 11 มิถุนายน พ.ศ. 2564

ฝนหลบภัย

เม็ดฝนน้อย
ออมฉ่ำชื่น
ใต้ชายคา

เมล็ดข้าวน้อย
ออมแรงงอกผลิ
กลางทุ่งแล้ง

เมฆฝนเคลื่อนขบวน
ใกล้เช้าแล้ว

เมล็ดข้าว
คอย
เม็ดฝน
รอ

||ทางหอม|




วันจันทร์ที่ 7 มิถุนายน พ.ศ. 2564

รวยข้าว

พ่อแม่รวยมาก
พี่น้องญาติมิตรล้วนร่ำรวย

เฮากินสิ่งที่เรารวย
เฮาปลูกฝังดูแลสั่งที่เรารวย
เฮาเก็บเมี่ยนฮักษาความร่ำรวย

ตื่นเช้ามา เฮาเห็น...
สวยมาฮอดค่ำ เฮาสัมผัส...
แลงมาเฮาเห่กล่อม...

เฮารวยเดอ อีแม่อีพ่อ

 ปีกลายหลายร้อย หลายพันล้าน

คึดเบิ่ง
แค่สอบเดียวบ่แม่นแปแสนแล้วตี้
คันได้สองร้อยสอบล่ะ

นาท่งส้มแบงปีสิฮอด
หลายร้อยล้านยุ







วันอาทิตย์ที่ 30 พฤษภาคม พ.ศ. 2564

เตยต้นเตี้ย


รอยมือพ่อ
ปลูกดูแลสวนเตย
เก็บ มัดกำ ขายเตย

รอยมือลูก
ถ่ายหลายมุมมอง
ตัด ต่อ พากย์คลิปเตย

หอมตั้งแต่แรกเก็บใส่รถ
หอมกระทั่งเหี่ยวแห้งในแจกัน
และหอมในหม้อต้ม ในแก้วน้ำแข็ง ดื่มเตย

เตยต้นเตี้ย
หอมไม่หาย
เขียนกอใบก่าย

| ทางหอม
อา. 30.05.2021


[บันทึกท้ายคำแต้ม]

•สวนเตยของพ่อเกิดและเติบโตมา ถ้าจำไม่ผิด น่าจะราวๆ ยี่สิบปีแล้ว

•หลังจากพ่อปลดเกษียณจากโพนหอมแดง โอนภาระนั้นให้ลูกสาวลูกเขย ท่านก็ตั้งหน้าตั้งตาหาและปลูกผักหญ้าในสวน เก็บมัดกำไปขายตลาดสดเช้า หนึ่งในสินค้ารายวันที่ขายดีของพ่อค้าอดีตคนสวนหอมแดงคือ ใบเตยสด

•ปีกลาย 2020 พอมีโรคโควิดระบาด ผลประกอบการค้าขายของพ่อลดลงมาก พ่อบ่นให้ฟังตอนกลับบ้าน ถึงตอนนี้ เข้าปีที่สองที่โควิดยังระบาดอยู่ ตอนต้นเดือนนี้ ผมกลับไปเยี่ยมบ้าน ไม่เห็นพ่อบ่นว่าไง หรือว่า ใบเตยกลับมาเป็นสินค้า "ขายได้" เป็นปกติแล้ว

•แต่ที่แน่ๆ กอเตยหลังได้ฝนใหม่ยังคงเขียวสดชวนมอง ทั้งในสวนของพ่อ และสวนของพ่อตาที่เอาก้านยอดพันธุ์เตยจากสวนของพ่อมาปลูก.



วันศุกร์ที่ 28 พฤษภาคม พ.ศ. 2564

คือตองกล้วย


เป็นผืนยังแบ่ง
ซ้ายขวา
มีก้านเป็นแกน
รวมกันเป็นใบ

เขียวบางเป็นแผ่น
เขียวกลมเป็นลำยาว

นกเช้าเสียงใส
สะกิดสะเกา

แสงเช้าส่องใส
เปิดม่านกางกั้ง

เป็นคือใบตองกล้วย
เป็นคือใบตอง
คือใบ
เป็น


| ทางหอม 
ส. 29 พ.ค. 2564


[บันทึกท้ายคำแต้ม]

นั่งมองตองกล้วยข้างบ้าน ขณะลงงานครัวเช้านี้
ให้รู้สึกถึงความจริงบางอย่าง  ที่ตองกล้วยเป็นอยู่

การถ่ายทอดด้วยวิธีคำแต้ม มันโล่งนะ มันสบายๆ
หาคำให้ได้ความ  เพ่งใจให้เห็นความคิด
แล้ว ค่อยๆ วางขบวน

ขอบคุณที่แวะมาเยี่ยมยามกันเดอ.

วันพฤหัสบดีที่ 27 พฤษภาคม พ.ศ. 2564

น้อยนับล้าน

ข้าวเมล็ดหนึ่ง
รวมกับเพื่อน เต็มรวง
รวงกับเพื่อนๆ เต็มนาทุ่ง

ข้าฯ นึกถึงวันเก่า
รวมกับวันนี้ เต็มคิด
รวมกับวันนั้นๆ เต็มตื่นใจ

ฝนหยาดชายคาหญ้า
รวมกับเพื่อน นองพื้นหญ้าโนนเถียง
รวมกับหยาดใหม่ๆ ไหลลงฮ่องนาทุ่ง

ข้าฯ นึกถึงวันเก่าๆ
รวมกับวันนี้ เต็มตื้น
รวมกับเพลงลำเก่าๆ เติมน้ำตาเต็มเบ้าฯ

ทางหอม | น้อยนับล้าน
พฤ. 26 พ.ค. 2564

[บ่าวทิมีผะหยา]

•นับล้านล้าน  หลากสิ่งสำคัญ
คือเม็ดดิน      หลากหลายภายพื้น
คือเม็ดน้อย    ฝอยฝนเมฆแผ่
นับล้านล้าน   เหลือล้นนับบ่ทนฯ

วันอังคารที่ 25 พฤษภาคม พ.ศ. 2564

สวนน้อยน้อย


นั่งในเถียง
เมฆหม่นงาม ฝนตก 
รินย้อยชายคาสังกะสี

มวลหมู่ผักนางอางหญ้า
ยิ้มรับฝน
ร่ายรำใบ กิ่ง ก้าน

หมู่กกไม้ผล
โยกพุ่มใบหวัง
บ้างผลิดอก บ้างอวดผล

ที่ใดไหนเล่า
ให้โลกตระการเท่า

ทางหอม | สวนน้อยน้อย

บทเพลง คึดได้ไปเป็น l บ่าวทิ ยางชุมน้อย

ว่าด้วยที่มาของบทเพลง "คึดได้ไปเป็น" •เกิดมาน้อยเท่าใหญ่ ฟังเพลงบอกรักหรือแสดงบุญคุณแม่พ่อ ก็มีแต่เพลงแยก •มีเพลงแม่ อย่าง ค่าน้ำน...