โพล้เพล้ แมวลูกที่รัก มาให้รักแล้วจากไปก่อนวันวัยอันควร

โพล้เพล้ แมวน่ารัก

โพล้เพล้ ลูกแมวชื่อที่รัก

เธอเติบโตหลังจากแม่ตาย

แม่กินอาหารผสมยาพิษที่ตลาด

เดินโซเซมาบ้าน

น้ำลายฟูมปาก ล้มนอน...

แม่ พ่อ พี่ ๆ พยายามช่วย ให้กินไข่ดิบ...

แต่ตัวเริ่มแข็ง คอแข็ง กลินอะไรไม่ได้

แล้วก็ลงนอนสิ้นใจ

โพล้เพล้ล่ะ

ตาบอกเห็นนอนทั้งวัน

น้ำลายไหล ขี้ไหล

ตัวแข็งแล้ว

ก่อนที่พ่อ แม่ พี่ ๆ จะกล้บมาถึง

เย็นนี้ เป็นเย็นแห่งความเศร้าและการสูญเสีย

โอ...ชีวิต

ที่รัก แมวผู้แม่ ผู้มาให้รัก พลันจากไป

โพล้เพล้ แมวผู้ลูก มาพลันจากไปอีก

เหลือน้อง จันทร์แรม

และหลาน ๆ ๓ ตัว ลูกจันทร์แรม

อนธกาล หรือ กานต์ ๆ แมวตัวผู้สีดำปลายมือเท้าสีขาว ท้องขาว อกขาว

อรุโณทัย หรือ ไท ๆ แมวตัวผู้วิเชียรมาศ สีขาว หางเทา

และ ราตรี หรือ ตีตี้  แมวตัวเมียสีดำเหมือนแม่

โพล้เพล้ผู้ป้ามาจากลาหลาน ๆ ไปเสียแล้ว

จากน้องไปไม่หวนกลับแล้ว

ในนามความรักและอาลัย

ขอให้โล้เพล้ไปดี

ไปสู่สุขคติเดอหล่าเอย

โชคดีที่เราได้เกิดมาได้ใช้ชีวิตร่วมกัน

แม้วันเวลาเพียงสอง-สามปีเอง

แต่มีหลายเรื่องราวที่โพล้เพล้ได้เขียนไว้งามมื่งในความทรงจำ

เราจะไม่ลืมเจ้าเดอ

รักและอาลัยยิ่ง

โพล้เพล้ แมวที่รักของบ้านเรา 

ป้าแมวที่น่ารักของหลาน

-----

ทางหอม

ศ.3 มีนาคม 2566"

ของขวัญวันเกิดเดือนกุมภา

ลำพังตัวเขาเองแล้ว วันเกิด วันคล้ายวันเกิด ก็เท่านั้น ก็แค่วัน ๆ หนึ่ง สำคัญก็คือให้รำลึกถึงแม่ที่ทนเจ็บปวดคลอดเราออกมาบืมตาดูโลก ครบถ้วนในรูปลักษณ์คนเดินด้วยสองเท้า

แต่วันก่อน วันที่เป็นวันที่ 3 กุมภา ดูตามปฏิทิน 100 ปี ประกอบคำบอกเล่าของพ่อแม่ และลายมือพ่อที่เขียนอยู่หลังใบสูติบัตรแล้ว ไม่ผิดแน่ 3 

"สามกุมภาข้าเกิด เปิดโลกหล้าสง่าแสน" เขาด้นกลอนสด

มันจะธรรมดา ที่จะไม่มีใครคนใด ที่ใกล้ชิด รู้จักเขา ให้ของขวัญ ให้คำอวยพรใด ๆ เพราะความจริงสิ่วนี้ เขาไม่เคยโพนทะนาให้ใครฟัง ไม่เคยโพสต์ลงออนไลน์ให้ใครอ่าน มันเก็บอยู่ในความทรงจำและความคิดคำนึงเฉพาะตัวเขาเท่านั้น

แต่แล้ว โดยไม่คาดคิด หญิงสาวที่เขาแอบคิดถึง แอบปลื้มปริ่มอมยิ้มให้กับโลก ที่มีเรื่องให้ต้องอธิบายทำความเข้าใจกันมาเกินสองครั้ง ในช่วงที่รู้จักกัน และเขาพยายามสื่อสารด้วยภาพถ่ายเองบ้าง ด้วยข้อความที่คิดเองบ้าง ในกล่องข้อความโต้ตอบกันทางออนไลน์ ใช่! เธอส่งดวงใจสีขาวมาให้เขาและไม่ถึงนาทีเธอก็กดยกโป้งให้กับดวงใจที่เธอส่งมา

นี่จะให้เขาคิดเช่นไรเล่า คิดไปในทางใดได้บ้างเล่า

เธออาจส่งสารมาบอกเขาว่า เธอรักเขาด้วยใจบริสุทธิ์ ไม่มีข้อแม้ ไม่มีขีดขั้นจารีตศีลธรรมใด ๆ จะมากั้นขวางดวงใจสีขาวบริสุทธิ์ที่มอบให้แก่กันและกันได้ ลึกลงไปในสัญลักษณ์ดวงใจสีขาวผ่องนั้นเล่า "มีความรักอยู่ใช่ไหม มีความห่วงใยอยู่ด้วยหรือไร" เขาคิดในสายของวันต่อมา ขณะขับรถไปที่ทำงาน

แน่ทีเดียว ชั่วขณะที่ข้อความถูกส่งมาถึงเขานั้น หัวใจเขาพองโต แน่สิ เขายิ้ม ยิ้มเปี่ยมสุข เขาไม่ลังเลที่จะตอบกลับเธอด้วยดวงใจสีขาวที่เขาตั้งเป็นสถานะข้อควาทด่วนไว้หลายเพลานักแล้ว และเช้าวันต่อมาเขาก็กดยกโป้งให้กับหัวใจที่ส่งไปถึงเธอเช่นกัน

ขณะเขานั่งจิบกาแฟในร้านร้างผู้คน ในยามสายของวันทำงานวันหนึ่ง ปัดดูรูปเธอที่ถือวิสาสะ โหลดมาจากเฟสเธอ "นี่ใช่ไหม คนที่ใจคิดถึงไม่วาง" เขาถามตัวเอง

ในห้วงคำนึงของเขา ...ช่างโชคดีนัก ที่คนเราเกิดมาเจอคนที่ตนรู้สึกดี ๆ เมื่อเจอหน้า รู้สึกดีมากกว่าเมื่อห่างตา รู้สึกห่วงหาเมื่อไกลกัน แม้พยายามจะลืม จะสลัดออกด้วยเหตุผลใด ๆ ผ่านเดือน หลายเดือน ไม่สิ ไม่ถึงเดือนสองเดือนดีดอก ความคิดถึงห่วงใยห่วงหา อยากพบ อยากเห็นหน้า มันก็วนเวียนมาอีก

วันคล้ายวันเกิดปีนี้ ชีวิตย่างเดินสู่ปีที่ห้าสิบเข้าให้แล้ว เขาอาจโชคดี โชคดีที่ได้ของขวัญเป็นดวงใจสีขาวจากเธอ และจะโชคดีตลอดไปแน่ เมื่อเขาสามารถถนอมดวงใจที่ได้รับมาให้ขาวสะอาดบริสุทธิ์เช่นนี้ตลอดไป.

--------

ฮีอันวา

อังคาร.7.02.2023/2566