วันอังคารที่ 22 พฤศจิกายน พ.ศ. 2565

เรื่องแต่งควรช่วยคนเราให้รื่นรมย์

 ผมไปพูดกับวัยรุ่นเรื่องการพัฒนาเรื่องสั้น-นิยายมา

มีนักเรียนวิจารณ์เรื่องสั้นเรื่องหนึ่งอย่างหัวเสีย

เขาว่า เนื้อหาสาระในเรื่องนั้นมันไม่ถูกต้อง เขารับมันไม่ได้


อารมณ์โกรธที่เขาแสดงออกผ่านเสียงพูดและกริยาท่าทางเอาจริงเอาจังอย่างนั้น

ก็พอจะอ่านสีหน้าที่อยู้ใต้หน้ากากอนามัยนั้นได้


เรื่องนี้มันติดในหัวผมมาหลายวัน

กลัวเหลือเกินว่า "เรื่องแต่ง" จะไปทำร้ายใครแบบนั้น


ผมให้เขามาหน้าชั้นเรียน  ปล่อยให้เขาพูดจนพอใจ โดยไม่ขัด 

แล้วให้ผู้แต่งเรื่องสั้นได้พูดบ้าง นักเขียนก็ยอมรับว่าข้อมูลที่บรรยายเกี่ยวกับโรคซึมเศร้า

ในย่อหน้าที่คนอ่านพูดถึงมันไม่ครบถ้วนจริง ๆ เขายอมรับ และเขาได้แย้งด้วยว่า 

ย่อหน้าดังกล่าวมันเป็นแค่ เป็นแค่ความคิดเห็นของตัวละครตัวหนึ่งที่เป็นเด็กนักเรียน 

มันก็ย่อมสมเหตุสมผลที่มันไม่สมบูรณ์ (เหมือนตัวละครที่เป็นจิตแพทย์ หรือนักจิตบำบัด 

-อันนี้ผมว่าเสริมในใจ)


หลังจากทั้งสองพูดแล้ว ผมก็ได้ย้ำว่า เรื่องสั้นคือเรื่องแต่งนะ 

คนอ่านไม่ควรจริงจังกับมันจนเกินไป


แล้วผมจึงบอกว่า ผมชอบโครงเรื่องที่เรียบง่ายของเรื่องมากกว่าสาระข้อมูลของโรค

เรื่งราวชีวิตนักเรียนช่วงรอแม่มารับ กลับบ้าน ทานข้าว เข้าห้องนอน...


แม้ผ่านมาหลายวัน ตอนนี้ผมก็ยังรู้สึกเป็นห่วงวัยรุ่นชายคนนั้น 

แต่คิดว่า เมื่อเวลาผ่านไปเขาคงคิดได้ว่า 

"เรื่องแต่งควรทำให้คนเรารื่นรมย์ เข้าใจชีวิตในทางสร้างสรรค์ มากกว่าเคืองขุ่นขัดข้อง"





วันจันทร์ที่ 7 พฤศจิกายน พ.ศ. 2565

ไปบ่ได้เด "สิริ" ทางฮิมห้วยก้ากวาก นี่แหม

ไปงานส่งสการพ่อผัน สะกีพันธ์ 
วันอาทิตย์ที่ 6 พฤศจิกา 2565
ที่หมานคือวัดโนนสะอาด ต.ดูกอึ่ง อ.หนองฮี จ.ร้อยเอ็ด
ให้"สิริ" นำทาง
ไปฮับมิตรน้ำหมึกยุวาริน-ออกจากอุบล เข้าเขื่องใน ไปคำเขื่อนแก้ว
แวะกินกาแฟยุมหาชนะชัย
เลยไปฮอดพลไว กินก๋วยเตี๋ยวชามเซรามิกใฟม่สะอาดรสชาติแซ็บ
เลยไปแน เลี้ยวขวาเข้าไปศิลาลาด แต่เลี้ยวขวาไปคลีกลิ้ง
"สิริ" ว่าให้ตรงไป
ฮอดห้วย "ก้ากวาก" ทางฮิมห้วยใต้ฝายน้ำล้น น้ำยังไหลผ่าน
ไปบ่ได้ ถามทางพี่น้องหาปลา เลยได้ย้อนขึ้นเหนือ
ขึ้นสะพานข้ามห้วย ผ่าน "อุทยานดงธรรม" 
ที่พี่น้องลาวสองฝั่งของมาปฏิบัติธรรมทุกปี 
ผ่านท่งนางามพวมถอก ต้นส้มแบง ต้นซาด ขึ้นเป็นจุด ๆ
แสงบ่ายอาบท่ง ใสเขียวงามราวมรกต...
กว่าจะถึงงานก็ถึงตินพระสวดกุสลาจบพอดี!

งานลอยกระทง งานรำลึกถึงสิ่งใด

ลอยกระทง ชวนคิด

หมายว่า ให้เรารำลึกถึงคูณค่าของน้ำ
คุณค่าแหล่งแม่น้ำ ลำคลอง ห้วยหนอง บึงบาง

คุณค่าน้ำ แหล่งกำเนิดและรักษาชีวิต
คุณค่าแหล่งน้ำ แหล่งอาหาร แหล่งหล่อเลี้ยงชีวา

ไม่มีน้ำ ไม่มีแหล่งน้ำ
มีชีวิตคนในโลกได้ไหมเล่า

หากแต่งานรื่นเริงรื่นรมย์
ให้เวลา ให้รำลึก
ถึงคุณค่าอภิมหาศาลของน้ำและแหล่งน้ำ
หรือว่า เลือนรางเต็มที

ลอยกระทงส่งยิ้ม
ขอบพระคุณน้ำและแหล่งน้ำ





บทเพลง คึดได้ไปเป็น l บ่าวทิ ยางชุมน้อย

ว่าด้วยที่มาของบทเพลง "คึดได้ไปเป็น" •เกิดมาน้อยเท่าใหญ่ ฟังเพลงบอกรักหรือแสดงบุญคุณแม่พ่อ ก็มีแต่เพลงแยก •มีเพลงแม่ อย่าง ค่าน้ำน...