วันอังคารที่ 22 พฤศจิกายน พ.ศ. 2565

เรื่องแต่งควรช่วยคนเราให้รื่นรมย์

 ผมไปพูดกับวัยรุ่นเรื่องการพัฒนาเรื่องสั้น-นิยายมา

มีนักเรียนวิจารณ์เรื่องสั้นเรื่องหนึ่งอย่างหัวเสีย

เขาว่า เนื้อหาสาระในเรื่องนั้นมันไม่ถูกต้อง เขารับมันไม่ได้


อารมณ์โกรธที่เขาแสดงออกผ่านเสียงพูดและกริยาท่าทางเอาจริงเอาจังอย่างนั้น

ก็พอจะอ่านสีหน้าที่อยู้ใต้หน้ากากอนามัยนั้นได้


เรื่องนี้มันติดในหัวผมมาหลายวัน

กลัวเหลือเกินว่า "เรื่องแต่ง" จะไปทำร้ายใครแบบนั้น


ผมให้เขามาหน้าชั้นเรียน  ปล่อยให้เขาพูดจนพอใจ โดยไม่ขัด 

แล้วให้ผู้แต่งเรื่องสั้นได้พูดบ้าง นักเขียนก็ยอมรับว่าข้อมูลที่บรรยายเกี่ยวกับโรคซึมเศร้า

ในย่อหน้าที่คนอ่านพูดถึงมันไม่ครบถ้วนจริง ๆ เขายอมรับ และเขาได้แย้งด้วยว่า 

ย่อหน้าดังกล่าวมันเป็นแค่ เป็นแค่ความคิดเห็นของตัวละครตัวหนึ่งที่เป็นเด็กนักเรียน 

มันก็ย่อมสมเหตุสมผลที่มันไม่สมบูรณ์ (เหมือนตัวละครที่เป็นจิตแพทย์ หรือนักจิตบำบัด 

-อันนี้ผมว่าเสริมในใจ)


หลังจากทั้งสองพูดแล้ว ผมก็ได้ย้ำว่า เรื่องสั้นคือเรื่องแต่งนะ 

คนอ่านไม่ควรจริงจังกับมันจนเกินไป


แล้วผมจึงบอกว่า ผมชอบโครงเรื่องที่เรียบง่ายของเรื่องมากกว่าสาระข้อมูลของโรค

เรื่งราวชีวิตนักเรียนช่วงรอแม่มารับ กลับบ้าน ทานข้าว เข้าห้องนอน...


แม้ผ่านมาหลายวัน ตอนนี้ผมก็ยังรู้สึกเป็นห่วงวัยรุ่นชายคนนั้น 

แต่คิดว่า เมื่อเวลาผ่านไปเขาคงคิดได้ว่า 

"เรื่องแต่งควรทำให้คนเรารื่นรมย์ เข้าใจชีวิตในทางสร้างสรรค์ มากกว่าเคืองขุ่นขัดข้อง"





วันจันทร์ที่ 7 พฤศจิกายน พ.ศ. 2565

ไปบ่ได้เด "สิริ" ทางฮิมห้วยก้ากวาก นี่แหม

ไปงานส่งสการพ่อผัน สะกีพันธ์ 
วันอาทิตย์ที่ 6 พฤศจิกา 2565
ที่หมานคือวัดโนนสะอาด ต.ดูกอึ่ง อ.หนองฮี จ.ร้อยเอ็ด
ให้"สิริ" นำทาง
ไปฮับมิตรน้ำหมึกยุวาริน-ออกจากอุบล เข้าเขื่องใน ไปคำเขื่อนแก้ว
แวะกินกาแฟยุมหาชนะชัย
เลยไปฮอดพลไว กินก๋วยเตี๋ยวชามเซรามิกใฟม่สะอาดรสชาติแซ็บ
เลยไปแน เลี้ยวขวาเข้าไปศิลาลาด แต่เลี้ยวขวาไปคลีกลิ้ง
"สิริ" ว่าให้ตรงไป
ฮอดห้วย "ก้ากวาก" ทางฮิมห้วยใต้ฝายน้ำล้น น้ำยังไหลผ่าน
ไปบ่ได้ ถามทางพี่น้องหาปลา เลยได้ย้อนขึ้นเหนือ
ขึ้นสะพานข้ามห้วย ผ่าน "อุทยานดงธรรม" 
ที่พี่น้องลาวสองฝั่งของมาปฏิบัติธรรมทุกปี 
ผ่านท่งนางามพวมถอก ต้นส้มแบง ต้นซาด ขึ้นเป็นจุด ๆ
แสงบ่ายอาบท่ง ใสเขียวงามราวมรกต...
กว่าจะถึงงานก็ถึงตินพระสวดกุสลาจบพอดี!

งานลอยกระทง งานรำลึกถึงสิ่งใด

ลอยกระทง ชวนคิด

หมายว่า ให้เรารำลึกถึงคูณค่าของน้ำ
คุณค่าแหล่งแม่น้ำ ลำคลอง ห้วยหนอง บึงบาง

คุณค่าน้ำ แหล่งกำเนิดและรักษาชีวิต
คุณค่าแหล่งน้ำ แหล่งอาหาร แหล่งหล่อเลี้ยงชีวา

ไม่มีน้ำ ไม่มีแหล่งน้ำ
มีชีวิตคนในโลกได้ไหมเล่า

หากแต่งานรื่นเริงรื่นรมย์
ให้เวลา ให้รำลึก
ถึงคุณค่าอภิมหาศาลของน้ำและแหล่งน้ำ
หรือว่า เลือนรางเต็มที

ลอยกระทงส่งยิ้ม
ขอบพระคุณน้ำและแหล่งน้ำ





คอยย้ำเตือนให้ตื่นตน I ลมหายใจไดอารี่ | BaawThi

ลมหายใจเรา อยู่กับเราตลอดเวลา เป็นหมอ เป็นเพื่อน เป็นครู ของเรา ๆ ยามเราเกิดโรคทางใจ  โรครักมากเกิน โรคโกรธ เกลียด โลภ หลง มากเกิน ปรึกษาหมอ...