นานปีผ่าน

 

#นานปีผ่าน

นานวันพ้นไป พ้นไป
ฝนยังลงเม็ดยามเมฆทะมึน 
ต่ำลงมา ๆ
ฟ้าแลบแปลบแปลบ เปรี้ยง! บางครา

เห็นเป็นธรรมดา
เพราะชาชิน
เพราะหัวใจตีบตันเสียแล้วหนอ

เห็นใหม่ เห็นใหม่ใหม่
ด้วยหัวใจรักล้นทรวง
นั่นดู๋ดู 
สด ๆ เดี๋ยวนี้ ตรงนี้ ที่นี่!

อย่ารำคาญเวลาเลย
อย่ารำคาญอายุเลย
อย่าแม้กระทั่ง
รำคาญการเจ็บป่วยไข้ 
หรือผิดหวัง โกรธ ขึงเคียด เคือง แค้น...

ก็คืนนี้หมดไป
วันใหม่ก็รอเราอยู่
มิใช่หรือ!

อย่าคิดเออออไปเอง

ธรรมดาความรู้สึก

เหมือนสายลมยามเช้า ๆ

พัดมาแล้วก็พัดเลยไป

แม้นจะเย็นสบายชวนชื่น

แม้นจะผ่อนคลายชวนเคลิ้ม

แต่ล้วน มิคงอยู่ยืนนาน

ธรรมดาความคิดฝัน

คล้ายสายลมยามเช้านั่น

คิดได้ฝ่ายเดียว

คิดดื่มด่ำฝ่ายเดียว

คิดเฟื่องฟูฟ่องคนเดียว

คิดวาดเป็นเรื่องเป็นราวลำพัง

คิดล่องไหลเป็นคุ้งเป็นแควเป็นธารกระแสสุดเกษมโดดเดี่ยว

มิอาจล่วงรู้ได้เลย

ว่าใครที่เราคิดฝันรำพันถึง

เขาจักคิดเฉกเช่นเราไหม

เขาจักคิดตามแนวแววหวานซ่านซึ้งกึ่งกำซาบอาบใจในลึกล้ำเหลือ

หรือว่า เขาจักคิดเป็นอื่น เป็นไกล เป็นไปตรงกันข้าม!

เช้าวันใหม่แวะมากระซิบ 

อีกเช้าแล้ว ใจข้าฯเอ๋ย

สายลมเช้า ๆ ร่ำรำเพยคลอเคลียยอดใบหญ้าบาง ๆ

แวววาวผ่องละอองก่องเก็จเพชรน้ำค้าง

ชั่วครู่คราวก็พลันล่องหนหายหน้า

ปล่อยให้โลกยามสายนิ่งงัน

ขณะมหึมาเมฆดำคล้ำทะมึนยืนสบถบดบังแสงตะวัน.

---

ทางหอม

จ. 27.02.2023/2566

จากโพนถึงโนนเถียง

ระหว่างตรงนั้น

ต้นหญ้าหวานสดเป็นหมู่

คลองผักบุ้งใสเป็นสาย

บรรจงเดินชมเป็นสหาย

โลกตรงหน้าเป็นธรรม

ระหว่างตรงนั้น

เสียงนกนาจากต้นหม่อน

ในโนนเถียงนา

ฟังคล้ายเพลงลำเดิน

...เดินดงดั้นไปเดียวดั้นเดี่ยว

...ไปต่อตั้งเติมเต้าแต่งประสงค์

ระหว่างนั้น

ความใหม่ยังไม่มาถึง

ความเก่ายังไม่หวนคืนคลอเคียง

กระเทียมตั้งต้นแผ่นใบสล้าง

ในโพนดินสีขี้เถ้า

ดูคล้ายกองเกวียนผู้คน

สองฝั่งของเคลื่อนขยับขยาย

เชื้อสายลายล่องเลื่อนหลอมไหลไม่สุดสิ้น

แท้หนอ

---

ทางหอม l คำแต้มตามใจ

อัง.14.02.2566/2023

ค่ำคืนดวงใจสีขาว

• เริ่มใช้ชีวิตในขวบปีใหม่อีกปี

สองวันมานี้ สินะ สองวันมาแล้วนี่

ในเร็ววันเราต้องไปกราบแม่พ่อ

•อยากไปยล ไปเยี่ยมยามถามข่าว

ทุ่งท่านาสวนที่เคยเติบโตมา

เส้นทางคุ้นเคยขี่ควายไปนา

นาที่เคยเลี้ยงควาย

นาที่เคยป้านคันแท

นาที่เคยไถทำตกดำกล้าข้าว

นาที่เคยไล่ตั๊กแตน หากบเขียดปูปลา

โนนเถียงนาที่เคยพักเซาเนายั่ง

คือสิมีเสียงเพลงลำขับกล่อมตลอดเวลาอยู่นั่นเทียว

•ขวบปีที่ครึ่งศตวรรษงั้นหรือ

นี่เราเดินทางมาไกลโขนัก

ไกลจากบ้านเกิด

ไกลจากทุ่งท่านาสวน

ไกลจากกลิ่นโคลนนาดินป่าหญ้าฟางทางหอม

ไกลจากวัยเยาว์เก่าก่อน

•ค่ำคืนนี้

เรามีเราที่เข้าใจดูแลเราอยู่?

จริงใช่ไหม? แน่ใช่ไหม? อย่างนั้นใช่ไหม?

จะหาใครมาเข้าใจดูแลเราเท่าเราไหม?

หากจะมีสักคน

ก็คน ๆ หนึ่งนั้นแน่แท้

ที่ดูแลกายใจตนเอง

เท่าที่กายใจเธอดูแลตัวเธอเองด้วยหัวใจ

•ขวบปีแห่งความหมายนี้

ค่ำคืนแห่งรอยยิ้มนี้

...เบิกบานและอารมณ์ดี...

ค่ำคืนของดวงใจสีขาวกลีบดอกสะเลเต.

คลิกชม ☺ลำต้นบึกบึน ธรรมชาติสวยงาม🤗

https://youtube.com/shorts/Mxs6zU1J5xE?feature=share

วันฟ้าครึ้ม

ถามใจดวงเก่า

ตอบแบบใจดวงใหม่มี

ฟ้าวันเดินทาง...

ครึ้มด้วยเมฆฝน

ครึ้มด้วยอารมณ์เมฆฝัน

ไกลสงคราม

เดินทางตามแผนที่รัก

แวะพักถิ่นที่ห่วงใย

เยี่ยมยามบ้านเมืองยิ้มใส

สนทนากับมุมร้านจิบกาแฟเข้าใจประทับทรวง

ทุกข์ยากไร้ล้างออกจากเมมโมรีความคิดสิ้น

ขัดข้องขุ่นเคืองยกเลิกทิ้งไปพร้อมกับการ์ดทรงจำชำรุดอีกอัน

ครึ้มมาอีกแล้ว

ฝนรินร่ำคำฅนธรรมดา

คำธรรมดาของแม่ค้าสลากเสี่ยงโชคริมฝั่งของแถวนครพนมหน้ารูปปั้นพญานาคศักดิ์สิทธ์

คำเดิมดาของแม่ค้าพ่อค้าริมของแถวเมืองมุกดาหารกี่ยวแก่การปรับปรุงตลาดใต้ดินฮิมฝั่งที่ยืดเยื้อเกินคาดการณ์วันเปิดใช้

ครึ้มมาเถิดเมฆฝัน

ฝนเอยจงรักกลายร่างเป็นเธอผู่แผ่ไออุ่นคีงบาง

เดินทางมารับขวัญคนจรในเขาวงกตล้านดวงมาลางามละมุนซึ้งซ่าน

เดินทางมาปลุกนกเพลงวัยเยาว์เสียงสุดเสน่หา

เดินทางมาเปิดซ่อมใช้หน้าต่างบานหนุ่มสาว

สวรรค์แท้จริงเดินคู่เคียงกันมาคล้ายแมวกับเงาบนกำแพงจินตนาการ

พลังงานจากกาแฟนมกลมกล่อมชุบชูก้าวค้นหา

เดินทางต่อไปสิ

ระหว่างทางมีขวากหนามเป็นด่านทดสอบ

เดินทางต่อไปเถิด

แม้ก้าวแรกจักได้บาดแผลเลือดซิบ ๆ 

ครึ้มมา ครึ้มมา

ฝากฝนมา ฝากฝันทยอยมา

ตอบใจดวงเดิมดา

ด้วยคำถามจากใจดวงดิจิตอลปรารถนา.

|ทางหอม

อา.7.8.2022/2565

ลูกชาวนาไม่กล้ากลับบ้าน

ซ่านทรวงใน

ในอกอึงคะนึง

ระหว่างความผิดบาป

กลางซอกหลืบความเศร้า

ไย...มิอาจลบเลือนเล่า

ความสุขแห่งความคิดถึง

แม้เพียงปลายก้อย

ของคำโพสต์แสนสั้น

อันอาจเทียมเท่าตึกระฟ้า

มหาภูผาตระหง่าน

หากซ่อนไว้

ลึกสุด

แผ่เผยเพียงแผ่ว

ในบทเพลงของหัวใจ

รำพันทุกวินาที

ขณะลมหายใจ

เฮือกสุดท้าย

โอ...

อันความซ่านทรวงใน

มิอาจเอ่ยคำ.

หวนรู้

ลมต้องใบยางมีเสียง

คุณเข้าวัดป่าโดยบังเอิญ

เดินมาหยุดนิ่งสดับ

เหมือนเพลงคลาสสิคมหากาพย์แห่งมหากวี

ทยอยบรรเลงเป็นระลอกคลื่น

แผ่วเบาบางขณะ

โหมกระพือกระหน่ำแทรกเป็นระยะ

แล้วค่อยๆ เบาลงๆ

แผ่วผิวกระซิบ

ผสานแสงลอดช่องหลังคาใบซ้อนสลับ

คุณอยากกล่าวคำสดุดี

หากว่า อึดอยากคำกล่าวได้เหมาะสม

คุณจึงหลับตาลง

นิ่งฟัง

นานแสนนาน

จนดอกไม้ผลิบานเต็มลานดินทรายหมาดฝน

เหมือนในเทพนิยายเรื่องหนึ่ง

พระทยอยเก็บบาตรกลับกุฏิ

เสียงไอ แทรกเสียงลมมา

ศาลาโรงฉันเปล่าไร้

หมาแม่ลูกอ่อนให้นมลูกอยู่ใกล้ชายคา

แม่ออกทยอยกลับเฮือน

พ่อออกนั่งสนทนากันที่แคร่นอกโรงครัว

คุณหยิบมือถือมา

หมายจะถ่ายคลิปลมพัดใบไม้

ฉับพลันก็ส่งกลับสู่ก้นย่ามฝ้าฝ้ายต่ำมือของแม่

นิ่งฟังคีตกวีสายลมพรมเล่นใบยางอยู่ครึกครื้น

ตั้งใจจะบรรจงบันทึกลงห้องใจให้เต็มตื่น

อนิจจา

มารผจญ

เสียงเพลงจากหอกระจายข่าวหมู่บ้านดังแทรกสอด

ประกาศข่าวทางการ

ระวังภัยโควิด-19

ให้ปฏิบัติตามรัฐสั่ง

ขณะนั้น สายลมนิ่งหยั่งเชิง

บ่ทันที่ผู้ใหญ่บ้านจะจบสาร

มันก็โถมแรงพัดกระพือกระหน่ำ

หูคุณอื้ออึงดิ่งดับสับสน

ป่ายางนาลานวัดหมุนติ้ว

ดูดกลืนตัวคุณเข้าไป

หายวับไร้ที่หมาย

หมาแม่ลูกอ่อนเงยคอจ้อง

เห็นใบยางนาใกล้แก่หล่นลงพื้นดินทรายใบหนึ่ง.

•ทางหอม

จ.09.08.2021/2564

อุกเด

อุกนำคันคากเว่าใหญ่

อุกนำเคียขอฮอเว่าหวาน

อุกนำโพสต์เม้นต์ผู้เลิศหล้า

อุกนำบักหญ้าว่าโตเป็นดอกไม้หอม

อุกนำแสงสะท้อนแว่นรถยนต์

อุกนำหนี้ออกลูกหลานแซวคับทีป

อุกนำขื่อคาเฮียนผุทลายม้าง

นกน้อยเงี่ยงหูฟัง

ลมต้องใบกล้วยใบอ้อย

ดอกผักไส่ยิ้มให้ยอดผักหวาน

ดอกบวบโสเหล่กับแมงภู่เผิ่ง

ปล่อยโลกในเฮียน

ปล่อยชานไว่กับแอ่งน้ำ

ปล่อยป่องเอี้ยมไว่กับฝา

ปล่อยไพหญ้าไว่กับคันไม้จ้อง

อุกเด ปานใดสิปล่อยได้คือว่าน้อ

•ทางหอม

ศ.16.07.2564/2021

เมื่อยม้อย

⊙เมื่อยม้อย

|ทางหอม |

เมื่อยนำลมนำแล้ง

เมื่อยนำฟ้านำฝน

เมื่อยนำไม้บ่มีใบป่ง

เมื่ยนำถงบ่มีเงิน

เมื่อยนำคนเป็นหุ่น

เมื่อยนำทางมีแต่โสก

เมื่อยนำโจกบ่มีน้ำ

เมื่อยนำคำบ่มีแก่น

เมื่อยนำแค้นจุกอั่งคาคอ

ในวันคืนเงี่ยงค้อย

แสงเศร้าเก่าคลี่ม่านฝน

บังคีไฟฮ่างเถียงนาน้อย

||| 

ทรวงเหงา

เหงายามเช้า

ด้วยอยู่เดียวเดี่ยวโดด

ด้วยไน้คนคิดถึง

ด่วยำน้คนห่วงหา

ด้วยไร้คนนำพา

ด้วยไร้ที่หมาย

ด้วยไร้พลัง

ด้วยแสงเงินแสงทองกลายเป็นฝุ่นไฟและเถ้าถ่านและหมอกควัน

เหงายามสาย

ใครกันเล่าเคยเคียงข้าง

ใครกันนะเคยเป็นแรงใจ

ใครกันเคยพร้อมสู้

ใครหรือคล้ายดั่งเงา

ใครไม่รู้ไม่รู้ว่าเคยร้องเพลงกระซิบแผ่วข้างหู

เหงายามเที่ยง

โหยหิวความรัก

กระหายหิวความหวัง

เหงายามบ่าย

ยอมให้ความเหงาสบตา

ยอมให้ความเหงาสอนสั่ง

ยอมให้ความเหงาบรรจุบทเรียนในอารมณ์

ยอมให้ความเหงาทำโทษที่ไม่รู้จำ

เหงายามค่ำคืน

ทุกนาทียังเปล่าเปลี่ยว

ทุกนาทียังแห้งเหี่ยว

ทุกนาทียังโอดโอยโหยหา

ทุกนาทียังรำพันสุดพรรณนา

ทุกนาทียังเหว่ว้า

เหงาทุกยาม

ทวีเหงาลุกลาม

ปกคลุมและกดทับ

เหมือนภูเขาหมื่นลูก

เส้นหญ้าน้อยนี้

มิอาจขัดขืนและหลบเลี่ยงหนีหาย.

||ทางหอม|

อัง. 6 ก.ค. 2564

พื้นดอกขาม

บ่เด่นบ่ดัง จึงบ่ดี

บ่มีบ่มั่ง  จั่งบ่หมาน

บ่รวยบ่ล่ำ เลยบ่ผ่าน

บ่คือบ่ควร ชวนบ่ไป

ทุกข์นำหยัง

ยากนำหลาย

สุดทางสิไป

ยังอยู่ยังอยู่

เป็นของแท้

ยังบ่ทันตาย

ยังหัวยังยิ้ม

บ่อึดบ่อยาก

ยังคึดอ่านขยับขยาย

ซามฝนสิมา

หน่วยน้อยต้นเก่า

พอเป็นส้มจ้ำแจ่ว ยุนา

|คำแต้ม by ทางหอม 

เตยต้นเตี้ย

รอยมือพ่อ

ปลูกดูแลสวนเตย

เก็บ มัดกำ ขายเตย

รอยมือลูก

ถ่ายหลายมุมมอง

ตัด ต่อ พากย์คลิปเตย

หอมตั้งแต่แรกเก็บใส่รถ

หอมกระทั่งเหี่ยวแห้งในแจกัน

และหอมในหม้อต้ม ในแก้วน้ำแข็ง ดื่มเตย

เตยต้นเตี้ย

หอมไม่หาย

เขียนกอใบก่าย

| ทางหอม

อา. 30.05.2021

[บันทึกท้ายคำแต้ม]

•สวนเตยของพ่อเกิดและเติบโตมา ถ้าจำไม่ผิด น่าจะราวๆ ยี่สิบปีแล้ว

•หลังจากพ่อปลดเกษียณจากโพนหอมแดง โอนภาระนั้นให้ลูกสาวลูกเขย ท่านก็ตั้งหน้าตั้งตาหาและปลูกผักหญ้าในสวน เก็บมัดกำไปขายตลาดสดเช้า หนึ่งในสินค้ารายวันที่ขายดีของพ่อค้าอดีตคนสวนหอมแดงคือ ใบเตยสด

•ปีกลาย 2020 พอมีโรคโควิดระบาด ผลประกอบการค้าขายของพ่อลดลงมาก พ่อบ่นให้ฟังตอนกลับบ้าน ถึงตอนนี้ เข้าปีที่สองที่โควิดยังระบาดอยู่ ตอนต้นเดือนนี้ ผมกลับไปเยี่ยมบ้าน ไม่เห็นพ่อบ่นว่าไง หรือว่า ใบเตยกลับมาเป็นสินค้า "ขายได้" เป็นปกติแล้ว

•แต่ที่แน่ๆ กอเตยหลังได้ฝนใหม่ยังคงเขียวสดชวนมอง ทั้งในสวนของพ่อ และสวนของพ่อตาที่เอาก้านยอดพันธุ์เตยจากสวนของพ่อมาปลูก.

คือตองกล้วย

เป็นผืนยังแบ่ง

ซ้ายขวา

มีก้านเป็นแกน

รวมกันเป็นใบ

เขียวบางเป็นแผ่น

เขียวกลมเป็นลำยาว

นกเช้าเสียงใส

สะกิดสะเกา

แสงเช้าส่องใส

เปิดม่านกางกั้ง

เป็นคือใบตองกล้วย

เป็นคือใบตอง

คือใบ

เป็น

| ทางหอม 

ส. 29 พ.ค. 2564

[บันทึกท้ายคำแต้ม]

นั่งมองตองกล้วยข้างบ้าน ขณะลงงานครัวเช้านี้

ให้รู้สึกถึงความจริงบางอย่าง  ที่ตองกล้วยเป็นอยู่

การถ่ายทอดด้วยวิธีคำแต้ม มันโล่งนะ มันสบายๆ

หาคำให้ได้ความ  เพ่งใจให้เห็นความคิด

แล้ว ค่อยๆ วางขบวน

ขอบคุณที่แวะมาเยี่ยมยามกันเดอ.

ตากล้า

หญ้านกเขาออกดอก

ฝนใหม่โปรยสาย

ควายวัวตัวใหม่และเล็มหญ้า

ไถคราดหายหน้า

รถไถนั่งขับคำราม

นาหว่านระบาดทั่ว

พฤษภา กำลังแตกหน่อ

นั่นหญ้านกเขานาใคร

ยิ้มรับลมสายทักทายฝน

หรือยังเหลือ

ไถกับแอกยนคอควายสักตัว

และเสียงลำจับคันไถตามก้น

ตั๊กแตนอีแม่ฝ้าย

ในพุ่มดอกหญ้านกเขา

กำลังคอย...

ข้างๆ ตากล้าสุดท้ายข้างเถียงน้อย

ทางหอม | ตากล้า

อัง. 25-05-2564

[ถอดถ่ายอักษรทำ]

 

• ฝนยังโฮยฮำพื้น

หญ้านกเขากะยังซืน

แต่นาหว่านบ่ไถฮุดแล้ว

ทางตากล้ากะบ่ยัง แท้นอ.

🥰🤗🔴🌝🤔

[ไม่ไกล by  โพนหอม]

 

นาใหม่ นาเก่า

 

นาใหม่ใหม่  หว่านหว่านหว่าน  อ่านคิดวาบ

รอฝนอาบ  อิ่มไอฉ่ำ  หน่อนำเขียว

ฝนทิ้งช่วง  ห่วงหญ้าท้น  ปนใบเรียว

ห่อคลุมข้าว  หนาวทรวงเซียว  เปลี่ยวรวงคอย

 

นาเก่าเก่า  หว่านกล้าก่อน  ค่อยถอนมัด

แนวถนัด  ไถดำกล้า  นาสุดสอย

เป็นเดือนเดือน  เหมือนชีวิต  ติดฝนปรอย

ดิ่งลึกล้ำ  ฉ่ำเหงื่อพร้อย  ร่ายรอยแรมฯ

---

ไกลโควิด

 

เล่นออนไลน์  ใช้เน็ตฟรี  มีที่ไหน

เล่นกำไร  เล่นโพสต์ร่าย  หลายช่องฝัน

แต่ทนอด  อดทนสร้าง  ทางรำพัน

คอนเท้นต์ปัน  ขันแบ่งเบา  เกลาปัญญา

 

เล่นออนไลน์  ได้ส่วนตัว  กลัวโควิด

ห่างกันนิด  คิดกันหน่อย  ปล่อยปัญหา

มือถือเล่น  สื่อสัมพันธ์  กันเรื่อยมา

ใกล้จอพา  ไกลโควิด  …ติดออนไลน์ฯ

 

22.05.2564

จังหวะหัวใจนั่น

เสียงจาต้าน

เหมือนหมอลำเพลินฟ้อนแอ่น

ก่อนเข้าเรื่อง

ลำโศกโศกา

สะอื้นร่ำ

จารโตลาวเดิมดา

คล้ายจกหัวใจออกมาล้าง

เบิ่งฮอยบุบ แป้ว แผล ตรงเลือดอาบ

ย่าวผะหยา

ในคองห้วยครกลงมูน

หาจกดินพื้นโยน

เห็นปลาหลดดิ้น

ยามลมหนาวต้องฮวงเข่า

บายบักขามหวานกินสวย

รักเลยเพล

ไปเพลมาแล้ว

ย่ากะล้างปิ่นโตคว่ำไว้

สะแนนไม้ไผ่อาบแดด

สะเลเตข้างโอ่งมังกรซอมซิง

ไก่ในป่ามอนขันเล่น

นกเทิงกกเฟียงส่งข่าว

กะปอมกำพร้าเทิงกกมี่คะนิงหวน

กับแก้ฝาเล่าเข่าใต้ฮ่มขามทวนคำ

ขี้เกี้ยมเอียงคอส่องใกล้ด้งม่อนพิงเสาเฮียนหูก

ลีลาชีวิต

ดำเนินตามทาง

ย่านั่งคุยกับกะต่าหมาก

ครกน้อยรับแรงกระแทกของสากเหล็กน๊อต

คุ้ยขึ้นมาเคี้ยว

เก็บของเข้าต่า

มื้อนี่

ต้องไปตัดใบตองตาก

เอาไว่ห่อข้างต้มข้าวหนม

ทางหอม | 16.03.2564

ยังอยู่ | Still at the same place

เลยเถียงนาขึ้นไป

ยังเหลือป่าหัวนาของพ่อใหญ่

ยังเหลือซุมแซงไม้กกใหญ่ๆ

ยังเหลือเห็ดหมู่งามหลังยามฝนใหม่ดอกใหญ่ๆ

ยังเหลือผลไม้หน่วยใหญ่ๆ

ยังเหลือเฟือยไม้เคียใหญ่ๆ

ยังเหลือฟืนโด้นใหญ่ๆ

ยังเหลืองูโตใหญ่ๆ

ยังเหลือหนูพุกขวยใหญ่ๆ

ยังเหลือกะปอมก่าโตใหญ่ๆ

ยังเหลือมดแดงฮังใหญ่ๆ

ยังเหลือบ่างโตใหญ่ๆ

ยังเหลือเส้นทางย่างคองใหญ่ๆ

ยังเหลือหญ้าคาให้เกี่ยวมามุงเถียงใหม่ๆ

ยังเหลือเสียงนกเป็นเพลงลำกลอนใหม่ๆ

ยังเหลือบรรยากาศดอกไม้ป่าหอมมาใหม่ๆ

เลยเถียงนาขึ้นไป

ยังเหลือแบบนี้อยู่หลายปานใด๋

ในโลกใบเก่าๆ

ในยุคออนไลน์ลอยไปไหว่ๆ

|ทางหอม

จ.21.12.2563

---

Therefore arguing the field up

The forest remains of the big father's fields

Still left with a large reed.

Still remaining beautiful village mushrooms after a big new rain

There are still large pieces of fruit left.

There is still plenty of big kea

There is still a big firewood.

There are still big snakes.

There are still big vicious rats.

There is still a big big kompom.

There are still large red ants.

There are still large marmots left.

There is still a big Kong grill path left.

There is still a new crop of grass to come and argue

Still, the bird's voice is still a new poem

There are still new fragrant wild flowers atmosphere.

Therefore arguing the field up

There are still many things like this.

In the old world

In the online age, floating away.

ThangHom

Mon 21.12.2020

|Translate by translate.google.com|

การเริ่มต้น

สิ้นสุดชื่นบาน

สิ้นสุดรื่นรมย์

สิ้นสุดฉ่ำหวาน

สิ้นสุดฮ่ำฮอน

สิ้นสุดคะนิงหา

สิ้นสุดพึงใจ

สิ้นสุดอาวรณ์

สิ้นสุดม่วนยิน

สิ้นสุดวาดฝัน

สิ้นสุดสารพัน

...

จึ่งเริ่มต้น

การดุ่มดำเนิน...