วันจันทร์ที่ 28 ตุลาคม พ.ศ. 2562

ตามแท้แต่ประสงค์ 3-6

ตามแท้ แต่ประสงค์ : ทางหอม

3
ฝากย่ามฝัน
ใส่ความเหงา
ไปตามหาความหวังชื่น

อาจพอมีที่ว่างไหม
ในกระเป๋าเป้สะพายหลัง
ย่ามน้อยๆ ขอซุกในซอกเล็กๆ

4
ปากกาสีจางๆ
สมุดพกปกแข็งเล่มเล็ก
ฝากเป้สะพายหลัง

ขอร่วมสัญจร
ก่อนนอน ณ ที่ค้างแรม
อาจได้แปลงความรู้สึกเป็นอักษร

5
มุมมองของคนกับบ้าน
ฝากไปด้วย
เผื่อได้แปลกตาแปลกใจ

ร่วมนับจำนวน
สถานที่ใหม่ๆ
เผื่อไว้วัยชราได้หวนรำลึก

6
ทริปสุดขอบฟ้า
ไต่ก้อนเมฆ
เดินเล่นบนลานดวงดาว

ขอโอกาสร่วมสัมผัส
ดินแดนในฝัน
แม้เพียงชั่วขณะลมพลิกใบไม้

วันอาทิตย์ที่ 27 ตุลาคม พ.ศ. 2562

ตามแท้แต่ประสงค์ 1-2

ตามแท้ แต่ประสงค์ : ทางหอม



1
นักเดินทางที่รัก
ในใจฉัน
มีสองเท้าฝากฝัง

ขอร่วมรอนแรม
ผ่านเห็นสองข้างทาง
สูดกลิ่นไอสดชื่นไร้กรอบกรง


2
ฝากความรู้สึก
ไปแต่งเติมความหมาย
ด้วยทิวทัศน์นอกหน้าต่าง

ขอร่วมเดินทาง
ผ่านพบผู้คน
บันทึกรอยยิ้มรายทาง

วันเสาร์ที่ 26 ตุลาคม พ.ศ. 2562

หนังสือเล่มแรก (ไม่ใช่คำแต้ม และใช้นามจริง)

มกราคา 2552
ครูหนุ่มเอกภาษาไทย อดีตนักศึกษาทุนคุรุทายาท
หลานชายย่าภาผู้เป็นนักทอไหมและนักทำข้าวหมาก  
เขียนเล่าชีวิตจริง ผ่านรูปแบบบทความสารคดีกึ่งเรื่องเล่า 
ซึ่งอาจนับโดยเกณฑ์หลวมๆ อาจเป็น เรื่องสั้นชีวิตชุดหนึ่ง 
หรือ นวนิยายกึ่งอัตชีวประวัติ  ก็อาจว่าได้

เนื้อหาว่าด้วยวิถีชีวิตชาวทุ่งข้าวนาหอมแดง 
ถิ่นยางชุมน้อย แดนศรีสะเกษ
มีรสชาติของเรื่องราวแบบบ้านๆ ภาษาอาจไม่ลงตัวนัก 
แต่มีสีสันกลิ่นอายบทกวีปนอยู่มิน้อย (เวอร์ไปมั้ง)

ที่สุดของรัก

คลิก ฟังเพลงกันครับ ที่สุดของรัก  คือเห็นความงาม เป็นความจริงล้ำค่า ที่สุดของเข้าใจ คือแสงเช้าสาดต้องยอดยางนาต้นใหม่ เป็นความปรารถนาผ่องพริ้...