แสดงบทความที่มีป้ายกำกับ บทกวีแบบคำแต้ม แสดงบทความทั้งหมด
แสดงบทความที่มีป้ายกำกับ บทกวีแบบคำแต้ม แสดงบทความทั้งหมด

วันพุธที่ 7 กุมภาพันธ์ พ.ศ. 2567

คือคุ้นแก่นกัน - มี E-book แล้วครับ

 ♡♡อีบุ๊ค-E-book น่าสนใจ มาเดอ ๆ มาจับจองเอาไปอ่านกัน♡♡♡

#คือคุ้นแก่นกัน E-book !ผู้มักอยู่ผู้เดียวอ่านได้ + !!ผู้มักหมู่กะแฮ่งอ่านดี

inbox มาตามภาพได้เลยครับ หรือ สแกนซื้อใน MEB


เบิ่งแยงกันได้ ตามที่ท่านจะอิดู ล่ะเดอครับ




วันเสาร์ที่ 9 ธันวาคม พ.ศ. 2566

ลมธันวา

•ยามลมธันวาพัดผ่านทางชีวิต
ชวนคิดฮอดความงาม
ของท่งนาหลังข้าวขึ้นเล้า

•กกส้มแบงหมู่นั่น ผลัดใบ
อวดทรวดทรงองค์เอว
ยามบ่มีใบ กะเบิ่งงามสีบาดใด๋บาดหนึ่ง

•คือกับยามที่เฮาอยู่กับใจ เบิ่งใจเจ้าของออก
มันกะเบา บ่ห่วงหาอารมณ์ใด ๆ

•นั่นแค่ ชั่วขณะใบส้มแบงหลุดข่วนก้าน
เคว้ง คว้าง หล่นระกิ่ง กิ่งนั่น นี่
ละลอย ละเรื่อย ไปตามแรงลมพัดพา
แล้วค่อย ๆ ร่อนลงค้างตอเฟียงแถวบ่ไกลต้นแม่นั่น
เดนอ

•ลมธันวายังพัดผ่านมาย้ำเตือนชีวิต
หนาวปีใหม่เดือนสามสิมา
เป็นหนาวนับเข้าที่ห้าสิบเอ็ดแน่แหล่ว

•อารมณ์สิเน่หาในหลายสิ่งยังคง ลากยาวไป
แบบยินยอม ยอมรับ พอใจ รู้ ตื่น แต่บ่วาง

•เหมือนชีวิตยังมีบางก้อนชีวาให้หล่อหลอม
ซอมชูดูแลแปรรูปให้กลายเป็นร่างเรือนรวงคำ
บ่งึดดอกเด หากสิมีคนสมเพชว่า

•"จะแม่นโง่คักนอ สิมากอดคอกันตาย
ในวัฏสงสารอันทุกข์ทรมานส่ำนี่บ้อ..."

--------------------
คำแต้ม by ทางหอม



วันอังคารที่ 6 มิถุนายน พ.ศ. 2566

บ่มีน้ำชุ่มนา


คิดหวังจากใคร
ความชุ่มเย็น
ความสุขล้ำ

คิดหวังจากใคร
เผยคำปลั่งดั่งทองทา
ส่องทางก้าวพ้น
โพยภัยล้อมหน้าล้อมหลัง

คิดหวัง
คิดหวัง
ได้แต่หวัง
ได้แต่คิด

น้ำเหงื่อชุ่มร่าง
รอยยิ้มจากอกใจ
สองขาบึกบึนท้าเลนตม
สองมือด้านท้าแดดฝนลม

คิดหวังในตน
ไม่คิดหวังจากใครแล้ว!

-ทางหอม-














ฝนใหม่มีมนต์



เคยไหม
รู้สึกจากห้วงลึก
รู้จริงจากวันคืนผ่าน

ไม้นานา หญ้านานา
รดน้ำ รดน้ำ
น้ำบ่อ น้ำบาดาล
รดไป รดไป
ไม่เขียวไม่งาม
เติมปุ๋ย เติมรัก
งามน้อย ๆ 

แต่เมื่อฝนมา
วันเดียวคืนเดียว
เขียวสะพรั่ง















วันอังคารที่ 31 มกราคม พ.ศ. 2566

ระหว่างทางของใครกันเล่า

สายลมพัดพาให้น้ำในหนองมีระลอกคลื่น
ระลอกคลื่นพัดพาสวะ
ไปออกันที่ปลายคลื่น












ชีวิตเดินทาง
อุปสรรคและความฝันผลักดัน
ให้เดินหน้าสู่เป้าหมาย

เป้าหมายที่วาดหวัง
ดีงามสวยสด
ชื่นใสและรื่นรมย์

แต่เมื่อด้นดั้นฟันฝ่า
จนถึงที่หมาย
ใครจะรู้ได้เล่า
บางทีที่ตรงนั้น
อาจหมักหมมเรื่องร้ายและยุ่งยากมากมายเหลือเกิน
เกินจะรับไหว
เกินจะทานทน

ระหว่างทาง
ทุกขณะ ทุกนาที ทุกชั่วโมง ทุกวันคืน
จึงควรเป็นเวลาที่เรา
จะปรุงชีวิตให้สะพรั่ง
ด้วยช่อพะยอมนาละมุนหอม
ด้วยช่อสะเลเตสะอ้านหอม
จะดีต่อใจมากมายไหมหนอ

lทางหอมl
อัง.31 มกรา 2566/2023

♡☺คลิกดูคลิปSHORTS ในเนื้อหาคล้าย ๆ กัน 
ตรงลิ้งค์ข้างล่างนี้ได้เลยเดอ🤗

วันอาทิตย์ที่ 7 สิงหาคม พ.ศ. 2565

วันฟ้าครึ้ม

ถามใจดวงเก่า
ตอบแบบใจดวงใหม่มี
ฟ้าวันเดินทาง...
ครึ้มด้วยเมฆฝน
ครึ้มด้วยอารมณ์เมฆฝัน
ไกลสงคราม
เดินทางตามแผนที่รัก
แวะพักถิ่นที่ห่วงใย
เยี่ยมยามบ้านเมืองยิ้มใส
สนทนากับมุมร้านจิบกาแฟเข้าใจประทับทรวง
ทุกข์ยากไร้ล้างออกจากเมมโมรีความคิดสิ้น
ขัดข้องขุ่นเคืองยกเลิกทิ้งไปพร้อมกับการ์ดทรงจำชำรุดอีกอัน
ครึ้มมาอีกแล้ว
ฝนรินร่ำคำฅนธรรมดา
คำธรรมดาของแม่ค้าสลากเสี่ยงโชคริมฝั่งของแถวนครพนมหน้ารูปปั้นพญานาคศักดิ์สิทธ์
คำเดิมดาของแม่ค้าพ่อค้าริมของแถวเมืองมุกดาหารกี่ยวแก่การปรับปรุงตลาดใต้ดินฮิมฝั่งที่ยืดเยื้อเกินคาดการณ์วันเปิดใช้
ครึ้มมาเถิดเมฆฝัน
ฝนเอยจงรักกลายร่างเป็นเธอผู่แผ่ไออุ่นคีงบาง
เดินทางมารับขวัญคนจรในเขาวงกตล้านดวงมาลางามละมุนซึ้งซ่าน
เดินทางมาปลุกนกเพลงวัยเยาว์เสียงสุดเสน่หา
เดินทางมาเปิดซ่อมใช้หน้าต่างบานหนุ่มสาว
สวรรค์แท้จริงเดินคู่เคียงกันมาคล้ายแมวกับเงาบนกำแพงจินตนาการ
พลังงานจากกาแฟนมกลมกล่อมชุบชูก้าวค้นหา
เดินทางต่อไปสิ
ระหว่างทางมีขวากหนามเป็นด่านทดสอบ
เดินทางต่อไปเถิด
แม้ก้าวแรกจักได้บาดแผลเลือดซิบ ๆ 
ครึ้มมา ครึ้มมา
ฝากฝนมา ฝากฝันทยอยมา
ตอบใจดวงเดิมดา
ด้วยคำถามจากใจดวงดิจิตอลปรารถนา.

|ทางหอม
อา.7.8.2022/2565

วันจันทร์ที่ 1 สิงหาคม พ.ศ. 2565

ฝนตกในใจ

ฝนตกในใจ
คำแต้มของ ทางหอม
----

ไม่ได้รดน้ำสวนน้อยหลายวัน
ดินยังชื้น
ใบไม้ยังเขียวงาม
ลดเวลาทำภารกิจยามเช้า
แต่พื้นแฉะ
ขึ้นรถนอกบ้านจะเปียก
ต้องเตรียมร่มไปทำงานด้วย
ต้องหาที่จอดรถในร่ม
จานชามล้างไว้ในชั้นต้องเก็บเข้าร่ม
เสื้อผ้าตากในร่ม
หากาละมังรองน้ำจากท่อรางน้ำจากชายคา
ก่อนออกจากบ้าน ก่อนนอนตรวจตรา
ต้องไม่ลืมปิดหน้าต่าง
ฝนสาดเข้าบ้านจะมีงานบ้านเพิ่ม
ฝนสาดพื้นบ้านจะชื้นจะลื่นล้ม พื้นบ้านจะบวมจะผุเร็ว

ฝนตกหลายวัน
ชีวิตตื่นหลายชั้น
ฝนตกภายนอกให้ชีวิตมีรายละเอียดเพิ่มทุกวัน
ส่วนฝนตกภายในทุกเมื่อให้สิ่งใดใสฉ่ำบ้างหนอ
---

วันพฤหัสบดีที่ 7 กรกฎาคม พ.ศ. 2565

ซ่านทรวงใน




ในอกอึงคะนึง
ระหว่างความผิดบาป
กลางซอกหลืบความเศร้า
ไย...มิอาจลบเลือนเล่า

ความสุขแห่งความคิดถึง
แม้เพียงปลายก้อย
ของคำโพสต์แสนสั้น
อันอาจเทียมเท่าตึกระฟ้า
มหาภูผาตระหง่าน

หากซ่อนไว้
ลึกสุด
แผ่เผยเพียงแผ่ว
ในบทเพลงของหัวใจ
รำพันทุกวินาที
ขณะลมหายใจ
เฮือกสุดท้าย

โอ...
อันความซ่านทรวงใน
มิอาจเอ่ยคำ.

วันพฤหัสบดีที่ 15 กรกฎาคม พ.ศ. 2564

อุกเด


อุกนำคันคากเว่าใหญ่
อุกนำเคียขอฮอเว่าหวาน
อุกนำโพสต์เม้นต์ผู้เลิศหล้า
อุกนำบักหญ้าว่าโตเป็นดอกไม้หอม
อุกนำแสงสะท้อนแว่นรถยนต์
อุกนำหนี้ออกลูกหลานแซวคับทีป
อุกนำขื่อคาเฮียนผุทลายม้าง

นกน้อยเงี่ยงหูฟัง
ลมต้องใบกล้วยใบอ้อย
ดอกผักไส่ยิ้มให้ยอดผักหวาน
ดอกบวบโสเหล่กับแมงภู่เผิ่ง
ปล่อยโลกในเฮียน
ปล่อยชานไว่กับแอ่งน้ำ
ปล่อยป่องเอี้ยมไว่กับฝา
ปล่อยไพหญ้าไว่กับคันไม้จ้อง
อุกเด ปานใดสิปล่อยได้คือว่าน้อ

•ทางหอม
ศ.16.07.2564/2021



















วันอังคารที่ 6 กรกฎาคม พ.ศ. 2564

ทรวงเหงา

เหงายามเช้า
ด้วยอยู่เดียวเดี่ยวโดด
ด้วยไน้คนคิดถึง
ด่วยำน้คนห่วงหา
ด้วยไร้คนนำพา
ด้วยไร้ที่หมาย
ด้วยไร้พลัง
ด้วยแสงเงินแสงทองกลายเป็นฝุ่นไฟและเถ้าถ่านและหมอกควัน

เหงายามสาย
ใครกันเล่าเคยเคียงข้าง
ใครกันนะเคยเป็นแรงใจ
ใครกันเคยพร้อมสู้
ใครหรือคล้ายดั่งเงา
ใครไม่รู้ไม่รู้ว่าเคยร้องเพลงกระซิบแผ่วข้างหู

เหงายามเที่ยง
โหยหิวความรัก
กระหายหิวความหวัง

เหงายามบ่าย
ยอมให้ความเหงาสบตา
ยอมให้ความเหงาสอนสั่ง
ยอมให้ความเหงาบรรจุบทเรียนในอารมณ์
ยอมให้ความเหงาทำโทษที่ไม่รู้จำ

เหงายามค่ำคืน
ทุกนาทียังเปล่าเปลี่ยว
ทุกนาทียังแห้งเหี่ยว
ทุกนาทียังโอดโอยโหยหา
ทุกนาทียังรำพันสุดพรรณนา
ทุกนาทียังเหว่ว้า


เหงาทุกยาม
ทวีเหงาลุกลาม
ปกคลุมและกดทับ
เหมือนภูเขาหมื่นลูก
เส้นหญ้าน้อยนี้
มิอาจขัดขืนและหลบเลี่ยงหนีหาย.

||ทางหอม|
อัง. 6 ก.ค. 2564

ที่สุดของรัก

คลิก ฟังเพลงกันครับ ที่สุดของรัก  คือเห็นความงาม เป็นความจริงล้ำค่า ที่สุดของเข้าใจ คือแสงเช้าสาดต้องยอดยางนาต้นใหม่ เป็นความปรารถนาผ่องพริ้...