| คำแต้มของ ทางหอม|
สังเกตผู้ใหญ่ที่เดินผ่าน ขับรถผ่าน
ทำไมเขาไม่ยิ้ม
ทำไมเขาเศร้า ๆ
ทำไมใบหน้าเขาดูยุ่งยาก
ทั้ง ๆ ที่อากาศก็ดี๊ ๆ
ทั้ง ๆ ที่ยังเช้าอยู่เลย
ทั้ง ๆ ที่คนรอบข้างก็ล้วนเป็นญาติพี่น้องกัน
โลกใบนั้นยังเยาว์
เหมือนทุ่งข้าวยามลมฝนโลมไล้
คล้ายนกเพลงไร้สังกัดบนกิ่งหว้า
ดังบัวเผื่อนบานในทุ่งท่านาร้างไร้เจ้าของ
เฉกสัมผัสแห่งหยาดน้ำค้างต้องกลีบบาง
ดอกไม้ทุ่งยามเช้าหมอกขัวนัวส่องประกายอบอุ่นนัก
ตอนเป็นเด็กประถม
ผ่านมายาวนานแล้ว
ทำไมเราไม่ยิ้ม
ทำไมเราเหงา ๆ
ทำไมใบหน้าเรายับย่น
อากาศเปลี่ยนไปต่างเก่าหลังหรือ?
เช้า ๆ อย่างวันนี้ต่างจากเช้า ๆ อย่างวันนั้นหรือ?
โอ...คนรอบข้างเป็นไทอื่น มากขึ้น ๆ แล้วหนอ.
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น