ค่ำคืนเงียบเชียบ
เหมือนถูกขังเดี่ยว
สัมผัสใจหวิวหวาด
ในคิดถึงตรึงตรา
ใครคนนั้นมิอาจรู้ได้
ใครคนนี้ก็เช่นกัน
ต่างที่อยู่ดำรงจิต
เส้นทางเดินหัวใจ
มิอาจสอดรับในขนบค่านิยม
---ศีลธรรมสมมติ
เป็นคืนงามปนอาดูร
แต่สุดที่รัก พิศสิ!
และแล้วสายลมก็เดินทางผ่านมา
เดือนมกราก็ค่อยเคลื่อนขบวนรู้สึกรู้สาพลิ้วแผ่ว
เถิดสายลมฝัน
โลมไล้ห้องใจเหงาเถิด
กระซิบสายลมรำเพย
นำพารักและห่วงใยในข้า
ไปดูแลด้วยสิเน่หา
คนไกลที่นึกหน้าทุกคราให้ปลื้มปริ่มอิ่มอกใจ
ฝากยิ้มไปเคียงยิ้ม
ฝากคำพรไปต่อพรชัย
โอ...ยิ่งสายลมโลมไล้กระชั้น
รักยิ่งเพิ่มพูนหลายเท่าทวีเทิน
อกใจสะพรั่งด้วยมวลสะเลเตช่อหอมละมุน
ราวอดีตกอนวลดอกขาวพราวไสว
ข้างตุ่มน้ำฝนวิเศษ
ใกล้ชายคาเทิบคลุมบันไดไม้ขึ้นบ้าน
หลังเก่าเดิมดาอวลกระอายรักอุ่นบรรดาญาติเครือนั้น
พลัน...ทุ่งสะเลเตกลีบขาวสะอ้าน
ขยับขยายไปทั่วโลกหล้าและจักรวาล.
ทางหอม
อัง.10.02.2023/2566
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น