บทที่ ๕ สงครามกลางใจ
20 พฤษภา
วันเกิดข่อย สิบห้าปี แต่วันนี้พ่อกับแม่ทะเลาะกัน
เสี่ยวเอย เจ้าว่าบ่ ผู้ใหญ่เอาแต่ใจคักหลาย
“ให้ลูกเฮียนด้วยโตเอง สิได้ฮู้จักฮับผิดชอบ วางแผนชีวิต” แม่ว่า
“ต้องเข้าโรงเรียน ต้องเรียนพิเศษ ต้องกวดวิชา ติวและติว ว่าสั่น สิบ่ทันเขา”
พ่อเสียงแข็ง แล้วก็ต้องลงกันบ่ได้ ตอนข่อยจบ ปอหก นั่นเทื่อแรก นี่จะจบ มอสาม อีกเทื่อว่า ไปเรียนด้วยเจ้าของอยู่บ้าน อยู่กระท่อมหนังสือของพ่อนี่ก็วิเศษนะ แปลกแท้ แต่พ่อกลับอยากยัดข่อยเข้าไปในคุก ชื่อ โรงเรียน พ่อเป็นนักอ่าน นักเขียน แต่กลับอยากให้ลูกสิ้นอิสระภาพ สิ้นเอกราชทางความคิด
เจ้าว่าคือข่อยบ่ กะปอมก่า
29 มิถุนา
คึดฮอดหนังสือเล่ม ๔ ปีนรกในเขมร ของ ยาสึโกะ นะอิโต แปลโดย ผุสดี นาวาวิจิต
เขมรฆ่ากันเอง คนต่างชาติในเขมรตอนนั่น ก็พลอยฟ้าพลอยฝนไปนำ
สงครามนี่ บ่ปรานีใผ อีหลีเด
สงครามของพ่อกับแม่ แก่งแย่งลูกให้เป็นไปตามวิธีการของตน นี่ก็สงคราม แต่ข่อยก็มาอยู่ในโรงเรียนในเมืองแล้วล่ะ
กะปอมก่าเอย สงครามนี่ พ่อชนะแม่แล้ว
11 ธันวา
วันนี้ ก็เข้าเดือนที่สามของเทอมสองแล้ว ที่ข่อยต้องจากเจ้ามาเรียนต่อในเมือง
ปิดปีใหม่ สิหลบต่าวไปหาเดอ เสี่ยวเอย
จักสิทนเรียนอยู่ในเมืองได้ดนปานใด๋ดอก ข่อยนี่กะดาย
---
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น