เด็กน้อยบ่ญัง
เหลือแค่พุญีขี้ย่าน
บ่หัวซานำไฮ่นาสวน
บ่คึดนำเอาหุ่นปอ
บ่ป้านแปงคันแท
บ่จักตอกปอกไผ่
บ่เป่าแคนเตาะซุง
บ่เห็นใบหว้าอ่อนอ้อนแสง
แต่ค่ำซอดเซ่า
คึดนำหนี้นำสิน
ห้าพัน สามเดือน
ล้านหนึ่ง ทั้งชีวิต
เด็กน้อยตายจ้อย
แต่ค่ำซอดเซ่า
วันศุกร์ที่ 15 พฤษภาคม พ.ศ. 2563
สมัครสมาชิก:
ส่งความคิดเห็น (Atom)
คอยย้ำเตือนให้ตื่นตน I ลมหายใจไดอารี่ | BaawThi
ลมหายใจเรา อยู่กับเราตลอดเวลา เป็นหมอ เป็นเพื่อน เป็นครู ของเรา ๆ ยามเราเกิดโรคทางใจ โรครักมากเกิน โรคโกรธ เกลียด โลภ หลง มากเกิน ปรึกษาหมอ...
-
เช้าล้างหน้า ความเก่าหลังก็พลันตื่น ความใหม่หน้าก็แวะมาทักทาย สายล้างหน้า ความเร่งรัดระรื่นเย้ยกดข่ม ความกระวนกระวายระรื่นโขกสำทับ เที่ยงล้า...
-
โอยนอ ทุกข์มีปีกบินหนีไกล ยากมีรถขับผ่านไวบ่ค้าน เหลือใดๆ คีงคะนิงหนักหน่วงหรือบ่ โอยนอนาย สุขสั่งผ่านแอป ส่งถึงหน้าตักหน้าใจ บ่...
-
-เรื่องสั้นโดย คีต์ คิมหันต์- ---เรื่องสั้นชนะการประกวด "ชายคาเรื่องสั้น 10" ปี 2018--- ----------------------------------------...
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น