บ่อาจเรียกคืนด้วยเสียงบริสุทธิ์
ของน้ำค้างหล่นแตะใบข้าว
บ่อาจใช้แสงสุริยันจันทราดาราส่องหาเจอ
บ่อาจเยี่ยวยาด้วยรักภักดี
บ่อาจฟื้นฟูด้วยอ้อมกอดอุ่นๆ
บ่อาจเติมแฮงหวังด้วยระฆังทิพย์
แห่งเสียงสวรรค์ของหมอลำสาวเมืองโพนทอง-จำปาสัก
สูญหาย
ระหว่างก้าวย่ำย่างบนทาง
สายฝุ่นระแวงระวังพิษฮ้ายภัยฮักหอม
ระหว่างพักเหนื่อยที่ศาลาริมทางสายยางชุม-ศรีเกษ
ระหว่างค้างแรมในเฮือนพักฮิมแม่น้ำของเมืองโขงเจียม
ระหว่างควมคึดงามใสปานน้ำส่างกินคุ้มวัด
ปะปนมืดหมองท่อเถ้าเฟียงปกผักแนวน้ำสองเดือนมีนา
โอ---สูญหายไปไสหน่อ
หัวใจวัยเยาว์ข่อยเอย
ทางหอม คิมหันต์
ศ.9.8.62
🔖หว่างเม้นต์ใต้โพสต์ของศิลปินครูเพลงกวีหนุ่ม "โชนศาสตร์ ก้อนทอง"🏷
ติดตามงานครับ
ตอบลบ