สวนน้อยน้อย

นั่งในเถียง

เมฆหม่นงาม ฝนตก 

รินย้อยชายคาสังกะสี

มวลหมู่ผักนางอางหญ้า

ยิ้มรับฝน

ร่ายรำใบ กิ่ง ก้าน

หมู่กกไม้ผล

โยกพุ่มใบหวัง

บ้างผลิดอก บ้างอวดผล

ที่ใดไหนเล่า

ให้โลกตระการเท่า

ทางหอม | สวนน้อยน้อย

จังหวะหัวใจนั่น

เสียงจาต้าน

เหมือนหมอลำเพลินฟ้อนแอ่น

ก่อนเข้าเรื่อง

ลำโศกโศกา

สะอื้นร่ำ

จารโตลาวเดิมดา

คล้ายจกหัวใจออกมาล้าง

เบิ่งฮอยบุบ แป้ว แผล ตรงเลือดอาบ

ย่าวผะหยา

ในคองห้วยครกลงมูน

หาจกดินพื้นโยน

เห็นปลาหลดดิ้น

ยามลมหนาวต้องฮวงเข่า

บายบักขามหวานกินสวย