เช้ามีนาหมอกขัวนัว
ยอดหญ้าปนใบลูกข้าวพราวน้ำค้าง
คึดฮอดเด็กเลี้ยงควาย
คำสาปของการพัฒนา
ไล่ต้อนจนมุม
หาที่ทางใดเล่า
หามุมมองใดกัน
หาของขวัญใดทัดเทียม
วันเวลาอวลกลิ่นกลีบขะยอมแห้ง
ปนกลิ่นดินนาฟ้าแจ้งแพงดอกหว้าใหม่ๆ
รำลึกเพียงรางๆ
รำพันเพียงแผ่วๆ
รำพึงเสียงพระถั่งโปงจากวัดของหมู่บ้านฟากท่ง
ลำเลียงภาพทยอย
ใครกันนั่งบนหลังควายหนุ่ม
ขับลำทำนองหอมบั่วกวยแก่งดอกใหม่ๆ
ต่อด้วยกลอนลำล่องนาห้วยครก
ไหลลงแม่น้ำมูนฟากทางใต้
เอื่อยอ้อยอิ่งสู่แม่ของบ่อนนั่นเด๊
บ่รู้คืนวัน
บ่รู้มื้อจืดจาง...
|ทางหอม
