ฮอยย่างทางยาว

ทุกความหดหู่
คือดอกกะยอมหล่นลา
แต่ยังบํจบสิ้น
ปีใหม่จูมจีใหม่
ผลิบานหอมใหม่
ตราบต้นยังทรงตัว
ตราบรากยังดิ่งดูดดื่ม
ตราบตุ่มตายังแตกยอดถอดใบ
ตราบคนนายังแหงนหน้าสะออนพั้วพวงบานหอม
ตราบตอเฟียงยังฮักกลีบหล่นลาก้านมาซบอ้อยอิ่ง
ตราบสายลมเช้าเคล้าหมอกจางๆ ยังรำเพยเชื่อยฉิว
ตราบฮอยยิ้มยังแย้มในอกผู่ข่า

เหมือนมื้ออื่นเซ่า
เหมื่อนเดือนหน่า
ปีใหม่ๆ
ซอมดูถ่อน
ใจเฮายังหม่วนซื่น
ใจเฮายังห่าว
ยังห่วง...

| ทางหอม |

19.03.2564

คุณค่ารักนั้น

ก้าวลงนา

เช้ามีนาหมอกขัวนัว

ยอดหญ้าปนใบลูกข้าวพราวน้ำค้าง

คึดฮอดเด็กเลี้ยงควาย

คำสาปของการพัฒนา

ไล่ต้อนจนมุม

หาที่ทางใดเล่า

หามุมมองใดกัน

หาของขวัญใดทัดเทียม

วันเวลาอวลกลิ่นกลีบขะยอมแห้ง

ปนกลิ่นดินนาฟ้าแจ้งแพงดอกหว้าใหม่ๆ

รำลึกเพียงรางๆ

รำพันเพียงแผ่วๆ

รำพึงเสียงพระถั่งโปงจากวัดของหมู่บ้านฟากท่ง

ลำเลียงภาพทยอย

ใครกันนั่งบนหลังควายหนุ่ม

ขับลำทำนองหอมบั่วกวยแก่งดอกใหม่ๆ

ต่อด้วยกลอนลำล่องนาห้วยครก

ไหลลงแม่น้ำมูนฟากทางใต้

เอื่อยอ้อยอิ่งสู่แม่ของบ่อนนั่นเด๊

บ่รู้คืนวัน

บ่รู้มื้อจืดจาง...

|ทางหอม

รักแท้จริง 1

คล้ายสายลมเดือนสี่คล้อย
เล่นล้อใบสะแบงเก่า

ใต้ร่มเงากิ่งก้านแม่

ใบรุ่นใหม่เริ่มร่ายมนต์

เหมือนแสงเช้าเหงาๆ

ส่องต้องใบสะแบงหมอง

ใบเว้าแหว่งตรงนั้นที

ใบขาดหวิ่นตรงนี้ที

ราวขณะใบสะแบงเศร้าน้อยๆ มนๆ

ปลิวขึ้นลงตามแรงลมร้อน

ปะทะป่าตอซังลูกเขียวรวงใหม่

ไหวสนทนากับดอกหว้ารอฝน

นานมาแล้วดกดื่น

เร็วๆ นี้ พร่างพราย

และรอวันพรุ่งเปล่งประกาย

•ทางหอม 

อา.14.04.2564

รักการอ่านบ้านเกิด

รักการอ่านบ้านเกิด กี่ล้านใจ กี่ล้านวิว

(กลอนอ่านอักษรธรรม)

ฮักเหลือล้น หลากลืนคำลือ
เวียกการงาน ไฮ่นาสวนฮั่ว
แพงเอาไว่ ในใจคึดอ่าน
คือบ่อนบ้าน บุญกั้งเกิดกาย

แม่พ่อตุ้ม น้องพี่ซุมแซง
โฮมเฮือนฮัก ต่ำสูงลุงป้า
หอมใจสู้ สายใยสาวบ่าว
เฒ่าแก่ต้อม บุญต้นตื่มเติม

(กลอนทวนอักษรไทย)

รักบ้านเกิด เปิดประตู รู้คิดอ่าน
รักเมืองบ้าน รักญาติมิตร สนิทสนม
รักพื้นฐาน งานหลอมก่อ หล่อเกลียวกลม
รักบุญสม บ่มใจส่อง บ้านของเราฯ

"บ่าวทิ"

🌜ติดตาม บ่าวทิ เพิ่มเติม  https://www.youtube.com/c/BaawThi?sub_confirmation=1

สู้ภัย

เสียงพระตีโปง

ดังปลุกใผ

ในวันคืนเก่าๆ นั่น

เสียงพระตีกลองเพล

ดังปลุกใผ

ในวันคืนสีดอกสะเลเต นั่น

เสียงพระตีกลองแลง

ดังพอปลุก

คนของคืนวันเก่าๆ บ่

เสียงพระตีกลองเดิ๊ก

ดังพอปลอบโยน

คนของคืนวันสีดอกขะยอมบาน บ่

ทางหอม | อา-sun.กุมภา-Feb.2564-2021

ฝันดีมีจริง

หากความฝัน

เกิดจากการหลอมความจริง

กับความมุ่งหมาย

ให้เป็นหนึ่ง

หากความฝัน

คือตัวตนจากสองสิ่ง

ความรัก กับ ความปรารถนา

ที่กลั่นเป็นเนื้อเดียว

หากวันพรุ่งนี้

คือความฝันดังกล่าว

ทุกสิ่งที่จะปรากฏ

ย่อมสวยงาม

ใครเล่าดูหมิ่น

เมื่อทุกคนต่างยิ้ม

ปานพวงขะยอมบานหอม

แม้แสงเช้าใหม่ยังส่องต้องคารวะ

ทางหอม | เสาร์-sat. 6 กุมภา.Feb. 2564-2021

หนุ่มเศร้าสลัว

น้ำค้างค้างหยอดหญ้าไฉน

บ่ฮู่หยดหยาดดิน

ยามเช้าสลัว

คำคิดค้างใจคะนิง

บ่ฮู่หล่นพรั่งพราย

ยามหม่นมัว

ใบหน้าค้างคาฝันเมื่อคืน

บ่ฮู่ลบเลือน

ยามหมองเศร้า

โอ สัมผัสข้างในใน

แผ่วเบา บางไหววาด

ประหนึ่งจิตรกรไร้ร่าง

กวัดแกว่งพู่กัน

บนผืนฟ้าครามยามบ่ายๆ

ขณะหนุ่มใหญ่

เขี่ยหน้าจอดิจิตอล

ค้นหาวรรคทอง

ในคลิปสามนาทีของหนุ่มน้อย

บนยูทูบสัมพันธ์

ที่ฉากหลังเป็นเมืองบ้านอัตตะปือสถาน

ทางหอม | ศ.fri. 5 กุมภา.feb. 2564/2021

ภาพ : โลโก้ BaawThi เชิญเยี่ยมยาม

https://www.youtube.com/c/BaawThi?sub_confirmation=1

คำแพงคน

เหมือนลมหนาว

กับป่าข้าวกำลังอวดรวงทองคำ

ลมหนาวพัดรวง

รวงล้อรับขยับยิ้ม

คำพูด

มีราคา

แพงค่ากว่ารวงทอง

รักษาคนพูด

ดูแลคนเขียน

---

ทางหอม

22.01.2564

ผู้ยิ้มแย้ม

ผู้ยิ้มแย้ม

วันเสาร์แสนเบาโล่ง
คันนาสีดอกหญ้า
กลับมาเป็นชาวนา
ในวัยสี่สิบ

เธอยิ้มรับขวัญ
ไม่ประจบสายตา

ไม่โหยหาของฝาก

พจนาของทุ่งกว้าง
ประกาศสดุดีสมถะ
'ใดไม่สมควร'
ขณะเท้าทั้งคู่หยุดสดับ

ราคากี่บาท
เธอไม่เคยทวงถาม
นางแบบไร้นาม
ขึ้นกล้อง
เป็นไฟล์แบ่งปันทั่วหล้า

ประทับรอยไว้ลึก
ประหนึ่งใครสักคน
คราสบตาคนรัก

|ทางหอม|
อ. 5 พ.ย. 2556

เล่าตามคำแต้ม

ฮั่ว

ปานว่า

สิกั้นกางสองข้าง

ให้ห่างให้หาย

ให้เป็นอื่น

ให้ฮักเป็นฮ่าย

ให้ในเป็นนอก

ให้สุดขาดบั้นบ่อนแพง

ให้เหลือใจเหลือหมก

ปางนั่น

กลัวเกรงย่าน

อันตรายภายนอก

การทำร้ายที่อาจเผลอป้องกันด้วยตา

ที่อาจไร้เวลาดูแล

เหมือนฝากทุ่งข้าวไว้กับลมฝน

อาจวางใจ

อาจไร้พิษ

วันหนึ่งไหน

ฮั่วหาย

รั้วถูกทำลาย

กลัวสิ่งใดเพิ่ม

กี่เท่าทวีพาล

| คำแต้ม โดย ทางหอม |

ส.17.10.2563

ขัว

ตอนเด็ก

มิรู้จักขัว

แต่สะพานในหนังสือเรียน

เห็นเป็นสิ่งก่อสร้าง

ทำจากปูนสีขาว

ตอนหนุ่มน้อย

พ่อบอก "นั่นขัวไม้"

ดูแล้ว ไม้ต้นใหญ่พาดข้ามลำห้วย

เราใช้ไต่ไปมา

ในฤดูทำนา

ตอนโต

ขัวหดตัว หายตัว

สะพานขยายตน พองตน

ตอนเป็นผู้ใหญ่

ขัวหวนกลายเป็นเพื่อนสนิท

ปลอบโยน และยิ้มให้

สะพานกลายเป็นสัตว์ประหลาด

พาดให้ข้ามมาไกลห่าง...

ทางหอม 

ศ.16.10.2563

ซอด

เขายืนคันแท

แลท่งข้าวถอก

บางช่อตูมตั้ง

บางช่อพวมซอด

บางช่อซอดทั้งช่อ

บางช่อซอดหลายมื้อแล้ว

สายลมฝนต้นตุลา

โปรยฉ่ำที่ตูมตั้ง

ที่ซอดทั้งหลาย

บางเช้าใหม่ๆ

ฮักหอมหัวลมอว่ายอ่วย

โชยหนาวบางๆ นิ่มนวล

เขาอ้าเอิ้นโอ่ลำ...

กลายเป็นหนึ่งช่อข้าวถอก

ซอดในบ้านในเฮือนดงดอกข้าวใหม่

เล่นล้อหางลมฝนปนหัวลมหนาว

เริงร่ายส่ายไหวไกวแกว่งโลกหล้า

ผ่าเผยๆ

ทางหอม | ซอด

อัง.13.10.2563

ถอก

ถึงขั้นนี้แล้ว

มิอาจเอ่ยคำสินะ

คล้ายความจริงกลายเป็นซากความเท็จ

ถึงขั้นจนได้

เส้นแบ่ง ที่หมายกับการเดินทาง

ระยะมือคว้า

ดั่งฝันกลางวัน

ระยะหายใจรดแก้มใสต่อริมฝีปากขณะแย้ม

เอ่ยสักถ้อยก็ได้

บอกสักวลีเถิด  หากสะกดไม่อยู่

หรือแค่โพสต์สักภาพนิ่ง

สักวรรคคอมเมนต์

หรือสักคำน้อยๆ บ่งรักเบาๆ

ข้าวเม่าอยู่ข้างหน้า

ข้าวเปลือกคำคอยเปล่งประกาย

ข้าวสุกในหวดหอมไม่ห่าง

ข้าว ผลของขีดขั้นและเส้นแบ่ง

เริ่มจากกล้า

ดินแดดลมฝนต่อเติมแต่งกอ

ทอ ดอก-ถอก ทักทาย...

ทางหอม | อา.11.10.2563

ระหว่างใด

เช้าของโพสต์

ระริกกับสายลมวิว

ระรี้กับแสงแดดกดไลค์

รำพันกับดวงใจกดรัก

เช้าไหนเล่า

ปั้นข้าวจี่ยิ้มคู่สเตตัสสเต๊กปลาเซลม่อน

ถ้วยชาแก่นฝางเคียงคู่ทวนอดีตของถ้วยกาแฟฟรีดดรายซ์

เช้าครึ่งหลับครึ่งตื่น

ทวนฝันนิ่มนวล

ร้อยเป็นโพสต์ใจสารภาพ

ความจริงแม้ไม่ผ่อง

หากในฝันหาเปื้อนฝุ่นเมนต์ใดไม่

เช้าของโพสต์

เป็นแรงกระเพื่อม

ให้มุ่งตามฮอยตีนควายลากไถ

กี่ฮ่อง กี่งาน กี่ไฮ่

ยังมุ่งไป ๆ

ทางหอม | โพสต์เช้าๆ

ที่รอ

คันแทนาใจ

รอควายคำคิดเดินและเล็มหญ้าโพสต์ใหม่ๆ

รอเคียววลีค้น

รอเสียงลำรำลึก

ฮ่องนาความฝัน

ยินดีในน้ำเสียงลมท่งดิจิตอล

พัดผ่านเถียงนาแอพลิเคชั่นกลิ่นดอกข่าหัก

ความหมายของวันคืน

ค้นพบผ่านแกลลอรี่รูปถ่าย

จากสายตาตั๊กแตนอีแม่ฝ่าย

ตรงนี่

ตรงหัวใจสีใบข้าวหลังบุญข้าวสากนี่

รอ ยังรอ

สักหยดหยาดฝนแท้

เท่าที่ข้าวต้องการ

ให้รวงสมบูรณ์

ในหมายเลขโทรกลับ

ของสาวน้อยเจ้าของช่องยูทูบ

ผู้หาบกะต่าของกินซาครุและเมล็ดพันธุ์ผัก

ไปสู่ผืนดินสวนมรดกเล็กๆ

ผืนสุดท้ายนั่นแล้ว ยังว่าๆ

มุ่งสู่นาสวน

ยังมุ่งสู่นาสวน

ทางหอม | ที่รอ

จ่อม จม

บั่นหนึ่งนั้น

คนหนุ่มสาวเอย

ไถฮดนาแล้ว

คอยถ่ากล้าเขียว

คอยฝนคอยฟ้า

น่ำเต็มนา

ไถดำนาท่งใหญ่

ความจริงคือชีวิต

ร้อนแดดหนาวฟ้าฝนคือสีสัน

คันคายคือบททดสอบ

รำลึกและคารวะวันคืน

บ่ทุกข์บ่ฮ่อนบืน

บ่ลำบากบ่ฮ่อนแสวงหา

บ่อาจเห็นฮุ่งเห็นฮอย

คันบ่อุ้มมัดกล้าดำนาจักท่ง

ดิ่งลงไปในคืนวันเก่าก่อน

จ่อมลงไปในห้วงรสชาติชาวนา

จมดิ่งลึกกล้ำในฤดูกาลพรรษา

ข้าวเขียว หญ้าก็เขียว

ตั๊กแตนเอิ่นหานก

ท่งเอิ้นหาคน

จ่อม จม | ทางหอม

บุญ-กุศล

รักงานเป็นบุญ

รักเพื่อนเป็นบุญ

รักแฟนเป็นบุญ

รักของใช้เป็นบุญ

รักของกินเป็นบุญ

รักความยุติธรรมเป็นบุญ

รักความจริงเป็นบุญ

รักพ่อแม่และตัวเองเป็นมหาบุญ

รักเข้าใจบุญเป็นมหากุศล

ทางหอม | บุญกุศล

ยืนพื้นต่างกัน

สุดที่อ่าวโอ้

คล้ายเสาะหาเครือมัดฟืนจากท่งแปน

ให้คนขาสั้นยื้อสูง

ให้คนขายาวย่อต่ำ

ให้คนอ้วนแล่นหัน

ให้คนจ่อยแบกโค่นฟืนใหญ่

ให้หัวใจอ่อนโยนเล่นบทโหด

ให้แววตาอาทรเปลี่ยนเป็นแดงก่ำ

ให้ก้าวสม่ำเสมอซอยถี่ๆ

ให้หมากหมี่เหมิดยางขาวข้น

ให้มื้ออื่นบ่มี

ให้ข้าวในดินชุ่มบ่แตกหน่อ

ต่างยืนยัน

บนแผ่นพื้นเฉพาะ

ยืนหยัดส่ำกกส้มแบง

ยืนบานดั่งกกกะยอม

ยืนหอมคือกกมันปา

ต่างพื้นต่างเฝ้า

เนาสร้างแต่งคอง...

ทางหอม | คำแต้มปี 63

ซอดเซ่า

เด็กน้อยบ่ญัง
เหลือแค่พุญีขี้ย่าน
บ่หัวซานำไฮ่นาสวน
บ่คึดนำเอาหุ่นปอ
บ่ป้านแปงคันแท
บ่จักตอกปอกไผ่
บ่เป่าแคนเตาะซุง
บ่เห็นใบหว้าอ่อนอ้อนแสง

แต่ค่ำซอดเซ่า
คึดนำหนี้นำสิน
ห้าพัน สามเดือน
ล้านหนึ่ง ทั้งชีวิต

เด็กน้อยตายจ้อย
แต่ค่ำซอดเซ่า

จากรุ่นสู่รุ่น

ดื่มน้ำเย็นใสจากกระบวย
จากแอ่งตั้งใต้ขดเฟียง
บนตอไม้แก่นหล่อน
จากครุขี้ซี
จากหาบไม้ไผ่
จากบ่าน้าสาว
จากทางดินทรายเดือนหงาย
จากคันก๋อไม้ไผ่น้อย
จากส่างหอมฮากไม้ยาฝน
จากแฮงขุดก่นคนกับนาสวน
จากฮักโฮมตุ้มแต่ง
จากแพงเผ่าพงศ์เชื้อ

จากรุ่นสู่รุ่น
จากน้อยเท่าใหญ่
จนฮอดกองฟอน